Wincenty Kraśko
Wincenty Kraśko (1 czerwca 1916 – 10 sierpnia 1976) był polskim działaczem komunistycznym, prawnikiem i dziennikarzem. Pełnił funkcję posła na Sejm PRL w kilku kadencjach oraz członka Rady Państwa w latach 1972–1976.
Wykształcenie i kariera
Kraśko ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie w 1938 roku. Po II wojnie światowej angażował się w różne organizacje prawnicze i dziennikarskie, takie jak Zrzeszenie Prawników Demokratów i Związek Zawodowy Dziennikarzy RP. W 1948 roku został kandydatem na członka Polskiej Partii Robotniczej, a od grudnia tego samego roku był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.
W swojej karierze politycznej Kraśko pełnił m.in. funkcję I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Poznaniu oraz członka Komitetu Centralnego PZPR. Był także sekretarzem KC i kierownikiem Wydziału Kultury KC.
Działalność społeczna
Kraśko był aktywny w wielu organizacjach, w tym w Obywatelskim Komitecie Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie oraz jako prezes Rady Naczelnej Towarzystwa Łączności z Polonią Zagraniczną „Polonia”.
Odznaczenia
- Order Budowniczych Polski Ludowej (1976)
- Order Sztandaru Pracy I klasy (1964)
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1959)
- Złoty Krzyż Zasługi (1952)
- Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974)
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)
- Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1970)
- Odznaka honorowa „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1976)
- Odznaka honorowa Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich (1968)
- Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR, 1975)
- Medal 90-lecia urodzin Georgi Dymitrowa (Bułgaria, 1972)
Życie prywatne
Kraśko był synem Piotra i Aleksandry. Miał syna Tadeusza, a jego wnukiem jest dziennikarz telewizyjny Piotr Kraśko.
