„`html
Wincenty Kowalski
Wincenty Kowalski (ur. 11 września 1892 w Warszawie, zm. 29 listopada 1984 w River Forest) był generałem brygady Wojska Polskiego. Pochodził z warszawskiej rodziny rzemieślniczej. Po ukończeniu szkoły średniej i studiów inżynierskich w Liège, zaangażował się w ruch niepodległościowy, będąc członkiem Związku Walki Czynnej oraz Związku Strzeleckiego.
Służba wojskowa
Kowalski służył w Legionach Polskich od 1914 do 1917 roku, a po ich kryzysie przysięgowym został internowany. Od listopada 1918 roku w Wojsku Polskim, brał udział w wojnach z Ukraińcami i bolszewikami, dowodząc różnymi jednostkami artylerii i piechoty.
W latach 1921–1923 ukończył II Kurs Normalny w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie, a następnie pracował w Sztabie Generalnym oraz w różnych dowództwach wojskowych. W 1938 roku objął dowództwo 1 Dywizji Piechoty Legionów, którą prowadził w kampanii wrześniowej. Po dostaniu się do niewoli niemieckiej, został osadzony w obozie jenieckim Oflag VII A Murnau.
Emigracja i działalność po wojnie
Po wojnie, w maju 1946 roku, emigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie aktywnie uczestniczył w życiu polonijnym. Pełnił funkcje prezesa Stowarzyszenia Polskich Kombatantów oraz dyrektora Instytutu Józefa Piłsudskiego w latach 1956–1963. Zmarł 29 listopada 1984 roku, a jego prochy zostały złożone na cmentarzu wojskowym w Kałuszynie.
Awanse
- chorąży – 15 grudnia 1915
- podporucznik – 1 listopada 1916
- porucznik – 1918
- kapitan – 1919
- major – 1920
- podpułkownik – 3 maja 1922
- pułkownik – 1 stycznia 1928
- generał brygady – 19 marca 1939
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Niepodległości
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi
„`
