„`html
Wincenty Jezierski
Wincenty Jezierski (15 stycznia 1874 – 21 listopada 1945) był polskim lekarzem internistą oraz profesorem naukowym. Urodził się w Pleszewie, a zmarł w Poznaniu.
Życiorys
Jezierski ukończył Królewskie Gimnazjum w Ostrowie Wielkopolskim, a następnie studiował medycynę we Wrocławiu i Heidelbergu, gdzie w 1902 roku uzyskał dyplom. Doktoryzował się z neurologii w 1903 roku na uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim.
W 1909 roku osiedlił się w Poznaniu, gdzie do 1919 roku był kierownikiem oddziału chorób wewnętrznych w Lecznicy Sióstr Elżbietanek. W 1918 roku brał udział w zorganizowaniu Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Poznańskiego. W 1919 roku został naczelnym lekarzem oddziału wewnętrznego Szpitala Miejskiego, który przekształcił się w Klinikę Terapeutyczną Uniwersytetu Poznańskiego.
Jego osiągnięcia akademickie obejmują m.in. mianowanie profesorem nadzwyczajnym w 1920 roku oraz profesorem zwyczajnym w 1922 roku. W latach 1927–1928 pełnił funkcję dziekana Wydziału Lekarskiego. Jego prace koncentrowały się na chorobach serca i płuc, a także wprowadził do Poznania pierwszy elektrokardiograf Einthovena. Sam cierpiał na wadę serca po chorobie reumatycznej.
Zmarł w Poznaniu i został pochowany na cmentarzu parafialnym Bożego Ciała w Poznaniu.
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1936)
Upamiętnienie
W 1988 roku jego imieniem nazwano ulicę na osiedlu Różany Potok w Poznaniu.
Linki zewnętrzne
„`
