William H. Daniels (1 grudnia 1901 – 14 czerwca 1970) był amerykańskim operatorem filmowym, który zdobył uznanie jako laureat Oscara.
Kariera
Daniels rozpoczął swoją karierę w epoce filmów niemych i czarno-białych, studiując na Uniwersytecie Południowej Kalifornii. Pracował jako operator przez ponad 50 lat, współpracując z reżyserem Erichem von Stroheimem oraz aktorką Gretą Garbo, z którą zrealizował 21 filmów. W latach 60. XX wieku zajął się również produkcją filmową, a w latach 1961–1963 pełnił funkcję kierownika Amerykańskiego Towarzystwa Operatorów Filmowych.
Nagrody
William H. Daniels zdobył Oscara w 1949 roku za zdjęcia do filmu Nagie miasto (ang. Naked City). Był także trzykrotnie nominowany do tej nagrody:
- 1958: Kotka na gorącym blaszanym dachu (ang. Cat on a Hot Tin Roof)
- 1963: Jak zdobywano Dziki Zachód (ang. How the West Was Won)
Filmografia
Daniels brał udział w realizacji 169 filmów krótkometrażowych i pełnometrażowych oraz seriali telewizyjnych w ciągu 54-letniej kariery.
Wybrane prace
Filmy krótkometrażowe
- 1925 Studio Tour (1925) – dokumentalny
- Sure Cures (1946) – komedia
- Diamond Demon (1947) – dokument/sport
- Third Test – Miss Garbo (1949)
Seriale telewizyjne
- General Electric Theater (1957) – serial komediowy
- Frances Langford Presents (1959) – serial komediowy
William H. Daniels pozostaje ważną postacią w historii kinematografii amerykańskiej, znany ze swojego wkładu w rozwój sztuki operatorskiej.
