Willi Mentz – Krótkie Biogram
Willi Mentz (30 kwietnia 1904 – 25 czerwca 1978) był niemieckim robotnikiem oraz członkiem SS, który brał udział w akcji T4 i pracował w obozach zagłady w Treblince i Sobiborze. Po wojnie został skazany na dożywotnie więzienie za swoje zbrodnie.
Życiorys
Mentz urodził się w Schönhagen na Pomorzu. Po szkole podstawowej pracował w tartaku i przez krótki czas jako górnik. Następnie ukończył kurs mleczarski i pracował jako mleczarz na terenach Meklemburgii i Lippe.
W 1940 roku zgłosił się do policji porządkowej, jednak został zatrudniony jako główny mleczarz w szpitalu psychiatrycznym na zamku Grafeneck, jednym z ośrodków akcji T4. Później pracował jako ogrodnik w Hadamarze, a następnie przeniesiono go do okupowanej Polski w celu eksterminacji Żydów.
Rola w obozach zagłady
W czerwcu 1942 roku Mentz rozpoczął służbę w obozie zagłady w Treblince, gdzie nadzorował prace związane z przenoszeniem zwłok i uczestniczył w rozładunku transportów Żydów. Zyskał złą sławę jako brutalny kat, znany z rozstrzeliwań osób w tzw. lazarecie, gdzie eliminowano tych, którzy nie mogli dotrzeć do komór gazowych.
- Rozstrzeliwał od dwóch do ponad dwudziestu osób z każdego transportu.
- Był postrachem więźniów, nadano mu przydomek „Frankenstein”.
W listopadzie 1943 roku uczestniczył w ostatecznej likwidacji obozu, rozstrzeliwując ostatnią grupę więźniów. Po wojnie osiedlił się w Niemczech Zachodnich, wracając do zawodu mleczarza.
Proces i skazanie
W 1959 roku rozpoczęto śledztwo w sprawie zbrodni popełnionych w Treblince, a Mentz stał się jednym z głównych podejrzanych. Po aresztowaniu w 1960 roku, w 1964 roku rozpoczął się jego proces w Düsseldorfie. Mentz przyznał się do mordowania Żydów, jednak twierdził, że działał pod przymusem.
W dniu 3 września 1965 roku został skazany na dożywotnie więzienie za pomocnictwo w zamordowaniu 25 osób oraz zbiorowym mordzie na 300 tys. ludzi.
Podsumowanie
Willi Mentz był jednym z wielu zbrodniarzy wojennych, którzy brali udział w Holokauście. Jego działalność w obozach zagłady oraz późniejsze skazanie na dożywotnie więzienie stanowią przypomnienie o okrucieństwie II wojny światowej i odpowiedzialności za zbrodnie przeciwko ludzkości.
