Willi Bredel
Willi Bredel (2 maja 1901 – 27 października 1964) był niemieckim pisarzem i prezesem Niemieckiej Akademii Sztuk Pięknych. Uznawany jest za pioniera socjalistyczno-realistycznej literatury. W 1961 roku otrzymał Order Zasługi dla Ojczyzny.
Dzieła
Bredel jest autorem wielu utworów literackich, w tym:
- „Maschinenfabrik N&K”, 1930
- „Die Rosenhofstraße”, 1931
- „Die Prüfung”, 1934
- „Der Spitzel und andere Erzählungen”, 1936
- „Begegnung am Ebro. Aufzeichnungen eines Kriegkommissars”, 1939
- „Die Väter”, 1941
- „Die Söhne”, 1949
- „Die Enkel”, 1953
- „Für dich – Freiheit”, 1959
- „Ein neues Kapitel”, 1959-64
Opracowania
O Bredelu napisano także kilka opracowań, w tym:
- Rolf Richter: Willi Bredel, ein deutscher Weg im 20. Jahrhundert, 1998
- Brigitte Nestler: Bibliographie Willi Bredel, 1999
- René Senenko: Willi Bredels Exil in Prag 1934, ein unbekanntes Kapitel, 2001
- Stefanie Wohmann: Realität – Kunst – Propaganda. Willi Bredel und die Exilzeitschriften „Internationale Literatur” und „Das Wort”, 2004
Linki zewnętrzne
Bredel był znaczącą postacią w niemieckiej literaturze XX wieku, łączącą w swojej twórczości elementy socrealizmu oraz osobiste doświadczenia, w tym przeszłość jako więzień niemieckich obozów koncentracyjnych i żołnierz Brygad Międzynarodowych.
