Wilhelm Reich
Wilhelm Reich (24 marca 1897 – 3 listopada 1957) był austriackim psychiatrą, psychoanalitykiem, pisarzem oraz działaczem politycznym. Urodził się w Dobrzanicy w Galicji, w rodzinie żydowskiej. Jego ojciec, Leon Reich, był hodowcą bydła, a matka, Cecylia Roniger, miała wpływ na jego wczesne życie.
Wczesne życie i edukacja
Reich otrzymał wszechstronne wykształcenie, w tym nauki humanistyczne. Jego dzieciństwo naznaczone było traumatycznymi wydarzeniami, w tym samobójstwem matki, które miało wpływ na jego późniejsze życie i prace. W czasie I wojny światowej służył w armii austriackiej, a po wojnie rozpoczął studia medyczne i psychologiczne.
Kariera i badania
Reich był związany z psychoanalizą, współpracując z Sigmundem Freudem. W 1922 roku został członkiem Wiedeńskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego. Jego badania skupiły się na popędzie seksualnym, co doprowadziło go do odkrycia tzw. orgonu – energii życiowej. W latach 30. XX wieku jego teorie budziły kontrowersje, a Reich proponował nowatorskie podejście terapeutyczne, które obejmowało m.in. inicjację seksualną pacjentów.
W 1950 roku założył Orgonomic Infant Research Center, który badał blokady seksualne u dzieci. Ośrodek zamknięto w 1952 roku z powodu oskarżeń o niewłaściwe zachowanie.
Dzieła
Reich był autorem wielu publikacji, w tym:
- Der triebhafte Charakter (1925)
- Die Funktion des Orgasmus (1927)
- Massenpsychologie des Faschismus (1933)
- Die Entdeckung des Orgons (1942, 1948)
- Menschen im Staat (1937)
- Christusmord (1952)
Podsumowanie
Wilhelm Reich pozostaje postacią kontrowersyjną w historii psychologii i psychoanalizy. Jego teorie dotyczące energii życiowej i seksualności, a także unikalne podejście terapeutyczne, miały wpływ na rozwój niektórych nurtów psychologicznych. Jego życie zakończyło się w 1957 roku, a prace nadal budzą zainteresowanie i dyskusje wśród badaczy.
