Wilhelm Radziwiłł
Wilhelm Radziwiłł (1797-1870) był pruskim księciem i generałem, trzynastym ordynatem na Nieświeżu. Urodził się 19 marca 1797 roku w Berlinie, jako syn Antoniego Henryka Radziwiłła i Fryderyki Doroty Ludwiki von Hohenzollern. Miał dwóch rodzeństwa: Bogusława Fryderyka Radziwiłła i Elizę Radziwiłłównę.
Wykształcenie i kariera wojskowa
Radziwiłł uczęszczał do gimnazjum Fryderyka Wilhelma w Berlinie. W latach 1813-1814 brał udział w wojnach napoleońskich jako adiutant w sztabie generała von Bülowa. Następnie studiował w Akademii Wojskowej w Berlinie (1816-1819) i w 1821 objął dowództwo batalionu 19 Pułku Piechoty w Poznaniu. Po przeniesieniu do rezerwy, awansował mimo braku doświadczenia.
Zaangażowanie polityczne
W 1841 roku Radziwiłł został deputowanym stanu rycerskiego na sejm prowincjonalny Wielkiego Księstwa Poznańskiego, a w 1845 roku ponownie pełnił tę funkcję. W 1847 roku uzyskał tytuł dziedzicznego członka pruskiej Izby Panów. W 1848 roku głosował przeciwko włączeniu Wielkiego Księstwa Poznańskiego do Związku Niemieckiego.
Dalsza kariera wojskowa
Po powrocie do czynnej służby w 1848 roku, Radziwiłł brał udział w I wojnie o Szlezwik i został komendantem twierdzy Torgau (1848-1850). W 1852 objął dowództwo IV Korpusu Armijnego w Magdeburgu, a w 1858 III Korpusu Armijnego w Berlinie. W 1859 został wojskowym gubernatorem Brandenburgii.
Ostatnie lata
W 1860 roku został mianowany generalnym inspektorem twierdz i szefem Korpusu Inżynierów i Pionierów. Jego stan zdrowia pogorszył się po zawale serca w 1864 roku, co doprowadziło do przejścia na emeryturę w 1866 roku.
Życie prywatne i dziedzictwo
Radziwiłł był współwłaścicielem ordynacji ołyckiej i przygodzickiej oraz patronem kościoła farnego w Ostrowie. Angażował się w budowę Królewskiego Gimnazjum Męskiego w Ostrowie. Zmarł 5 sierpnia 1870 roku w Berlinie i został pochowany w kaplicy rodzinnej w Antoninie koło Ostrowa Wielkopolskiego.
