„`html
Wilhelm Orlik-Rückemann
Wilhelm Orlik-Rückemann (ur. 1 sierpnia 1894 we Lwowie, zm. 18 października 1986 w Ottawie) był generałem brygady Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się w polskiej rodzinie o korzeniach żydowskich. W latach 1910-1911 organizował skautowy oddział „Zarzewia” w Lwowie. Po ukończeniu gimnazjum w 1912 roku rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej, które przerwała I wojna światowa.
W 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich, gdzie pełnił różne funkcje, w tym komendanta batalionów. Po kryzysie przysięgowym w 1917 roku został wcielony do armii austro-węgierskiej. W listopadzie 1918 przeszedł do Wojska Polskiego, brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej oraz polsko-bolszewickiej, gdzie zdobył uznanie jako dowódca.
W 1921 roku uzyskał pozwolenie na przybranie do nazwiska rodowego „Rückemann” imienia „Kazimierz Orlik”. W latach 1921-1922 był inspektorem czołgów w Ministerstwie Spraw Wojskowych, a od 1922 do 1927 roku dowodził 1 pułkiem czołgów. W 1932 roku został awansowany na generała brygady.
Po agresji III Rzeszy na Polskę dowodził siłami na wschodniej granicy. Po ataku ZSRR w 1939 roku starał się przedostać w stronę Warszawy, a następnie na Litwę, a potem do Szwecji. Dzięki pomocy polskiego konsulatu dotarł do Wielkiej Brytanii, gdzie pełnił różne funkcje sztabowe do końca wojny. W 1947 roku przeszedł na emeryturę i osiedlił się w Kanadzie.
Rodzina
W 1924 roku ożenił się z przedstawicielką rodziny Fajansów, z którą miał syna Kazimierza Jerzego.
Awanse
- Podporucznik – 9 sierpnia 1915
- Porucznik – 11 października 1915
- Kapitan – 1919
- Podpułkownik – 3 maja 1922
- Pułkownik – 1 grudnia 1924
- Generał brygady – 21 grudnia 1932
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3449 (1921)
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, 1929)
„`
