Wiktor Bross
Wiktor Bross (1903-1994) był wybitnym polskim chirurgiem, profesorem medycyny oraz pionierem torakochirurgii i kardiochirurgii w Polsce.
Życiorys
Urodził się 5 sierpnia 1903 roku w Witkowie. Po ukończeniu Państwowego Gimnazjum w Gnieźnie, studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego oraz Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie w 1928 obronił doktorat. Pracował w różnych szpitalach, a w 1932 roku został asystentem w I Klinice Chirurgii Uniwersytetu Jana Kazimierza.
W czasie II wojny światowej przebywał w Lwowie, a po wojnie osiedlił się w Katowicach, gdzie od 1945 roku był ordynatorem oddziału chirurgicznego w Szpitalu Ubezpieczalni Społecznej. W 1950 roku rozpoczął pracę jako profesor na nowo powstałym Wydziale Lekarskim Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej.
Bross był twórcą „Wrocławskiej Szkoły Chirurgicznej” i kierownikiem II Katedry i Kliniki Chirurgii. W 1958 roku przeprowadził pierwszą w Polsce operację na otwartym sercu. Był również pionierem transplantacji nerek, wykonując pierwszy przeszczep od żywego dawcy w kraju w 1966 roku.
Publikacje
- Zgorzel samoistna. Patogeneza i leczenie chirurgiczne (1936)
- Chirurgia. Część I i II (1952, 1957)
- Odma zewnątrzpłucnowa w leczeniu gruźlicy płuc (1955)
Rodzina
Żoną Wiktora była Marta Bross, lekarz anatom, a ich syn Krzysztof jest inżynierem. Wiktor miał również liczne rodzeństwo, w tym braci, którzy wyróżniali się w dziedzinie nauki i sztuki.
Ordery i odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1974)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)
- Złoty Krzyż Zasługi (1947)
Nagrody i wyróżnienia
Wiktor Bross otrzymał Nagrodę Państwową III stopnia za osiągnięcia w chirurgii doświadczalnej oraz tytuły doktora honoris causa kilku uczelni, w tym Uniwersytetu Wrocławskiego.
Podsumowanie
Wiktor Bross był kluczową postacią w rozwoju chirurgii w Polsce, wprowadzając nowe procedury medyczne i kształtując przyszłe pokolenia chirurgów. Jego wkład w medycynę oraz liczne osiągnięcia pozostają nieocenione.