Wiewiórka pospolita
Wiewiórka pospolita (Sciurus vulgaris) to gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae), występujący w Europie i Azji, głównie w terenach leśnych.
Systematyka
Różnice w ubarwieniu i morfologii doprowadziły do wyodrębnienia 23 podgatunków wiewiórki pospolitej, w tym:
- S. v. leucourus – Wyspy Brytyjskie
- S. v. vulgaris – południowy Półwysep Skandynawski i Karpaty
- S. v. fuscoater – Europa Środkowa i Francja
- S. v. ukrainicus – wschodnia Ukraina i części Rosji i Białorusi
Budowa ciała
Wiewiórka pospolita ma długość ciała 20–24 cm oraz ogona 17–20 cm, ważąc od 200 do 300 gramów. Ubarwienie futra zmienia się: może być rudo-szare lub czarno-brunatne. W okresie jesiennym futro staje się gęstsze i szare. Wiewiórki mają długie uszy z kitkami oraz cztery palce w przednich łapach.
Ekologia
Wiewiórki pospolite żywią się nasionami, owocami, grzybami oraz owadami. Zimą spożywają około 35 g pokarmu dziennie, a latem około 80 g. Gromadzą zapasy żywności na zimę. Naturalnymi wrogami są kuny i ptaki drapieżne.
Tryb życia
Wiewiórki żyją w dziuplach lub budują gniazda w koronach drzew. Są aktywne w ciągu dnia, prowadząc samotny tryb życia, nie zapadają w sen zimowy, ale ograniczają wychodzenie z gniazda.
Rozród
Ciąża trwa 38–39 dni, a samica rodzi od 3 do 7 młodych. Młode otwierają oczy po około 30 dniach i usamodzielniają się w wieku 10 tygodni. Wiewiórki osiągają dojrzałość płciową w wieku jednego roku.
Występowanie
W Polsce wiewiórka pospolita jest powszechna w parkach i lasach liściastych oraz iglastych.
Ochrona
Od 2011 roku w Polsce wiewiórka pospolita była pod ochroną ścisłą, a od 2014 roku podlega ochronie częściowej. Na Wyspach Brytyjskich i w północnych Włoszech zagrożona jest przez wiewiórkę szaro-skalistą, która jest inwazyjnym gatunkiem z Ameryki Północnej.
