Wielkokalibrowy karabin maszynowy

Wielkokalibrowy karabin maszynowy

Wielkokalibrowy karabin maszynowy (w skrócie wkm) to broń zasilana amunicją o kalibrze od 12 do 20 mm, z najpowszechniejszym kalibrem 12,7 mm (0.50 cala). Inne kalibry to m.in. 13,2 mm, 14,5 mm, 15 mm oraz 20 mm, przy czym kaliber 20 mm klasyfikowany jest jako działko.

Historia

Początki wielkokalibrowych karabinów maszynowych sięgają I wojny światowej, kiedy to Francuzi rozpoczęli prace nad bronią zdolną do zwalczania sterowców. Użyto do tego naboju karabinu Grass Mle 1874 kal. 11 mm. Pierwszymi modelami były m.in. karabiny Hotchkiss Mle 14 oraz Vickers wz. 09. W miarę upływu czasu wukaemy zyskały zastosowanie jako broń pokładowa w samolotach oraz jako broń przeciwlotnicza.

Popularne modele

• Browning M2 i M2HB (USA) – znane jako „pięćdziesiątka”, używane od II wojny światowej do dziś.
• DSzK (ZSRR) – również kal. 12,7 mm, wciąż użytkowany, choć ma nowoczesnego następcę w postaci NSW.
• Krupnokalibiernyj Puliemjot Władimirowa – najpotężniejszy popularny karabin maszynowy radzieckiego pochodzenia.

Dane techniczno–taktyczne

Dane techniczne wielkokalibrowych karabinów maszynowych obejmują różnorodne parametry, które różnią się w zależności od modelu i zastosowania. W zależności od konstrukcji, karabiny te mogą być wykorzystywane w różnych rolach, od wsparcia ogniowego po zwalczanie celów powietrznych.

Uwagi i przypisy

Wielkokalibrowe karabiny maszynowe odgrywają kluczową rolę w nowoczesnych armiach, stanowiąc istotny element uzbrojenia zarówno lądowego, jak i powietrznego. Ich wszechstronność oraz siła ognia sprawiają, że są cenione w różnych konfliktach zbrojnych.

Bibliografia

W artykule wykorzystano źródła historyczne oraz dane techniczne z różnych publikacji dotyczących broni strzeleckiej.