Wielkie Jezioro Niewolnicze
Wielkie Jezioro Niewolnicze (ang. Great Slave Lake) to drugi co do wielkości zbiornik wodny w Terytoriach Północno-Zachodnich Kanady oraz dziesiąty na świecie. Jest najgłębszym jeziorem Ameryki Północnej, osiągającym maksymalną głębokość 614 metrów. Jezioro ma długość 480 km, szerokość od 19 do 109 km oraz powierzchnię 27 200 km².
Nazwa jeziora pochodzi od Indian kanadyjskich Slavey. W jego pobliżu znajdują się m.in. miasta Yellowknife, Hay River oraz Behchoko.
Historia
Pierwszymi osadnikami w okolicach jeziora byli północnoamerykańscy aborygeni. W 1771 roku teren zbiornika zbadał brytyjski handlarz futer, Samuel Hearne, który nadał mu początkowo nazwę Lake Athapuscow. W latach 30. XX wieku, po odkryciu złota, powstało miasto Yellowknife, które stało się stolicą Terytoriów Północno-Zachodnich.
W 1967 roku zbudowano całoroczną drogę wokół jeziora. W 1978 roku nastąpił incydent z radzieckim satelitą, którego szczątki spadły w pobliżu jeziora, co wymagało międzynarodowej operacji ratunkowej.
Geografia i historia naturalna
Główne rzeki zasilające jezioro to Hay, Rzeka Niewolnicza i Talston, a wypływającą jest rzeka Mackenzie. Zachodni brzeg jest zalesiony, podczas gdy wschodni i północny przypominają tundrę.
Wschodnia odnoga jeziora, znajdująca się w Thaydene Nene National Park, zawiera wiele wysp. McLeod Bay oraz Christie Bay to zatoki o dużych głębokościach, przy czym najgłębszy punkt jeziora znajduje się w Christie Bay.
Jezioro jest częściowo zamarznięte przez około osiem miesięcy w roku, co umożliwia transport towarów po lodzie do Yellowknife. W przeszłości, w okresach, gdy lód był zbyt cienki, wykorzystywano prom do przeprawy przez rzekę Mackenzie.
Podsumowanie
Wielkie Jezioro Niewolnicze jest kluczowym zbiornikiem wodnym w Kanadzie, zarówno pod względem geograficznym, jak i historycznym. Jego głębokość oraz historia związana z odkryciami naturalnymi i osadnictwem czynią je miejscem o dużym znaczeniu kulturowym i gospodarczym.
