Większość zwykła
Większość zwykła to sytuacja, w której więcej osób głosuje za wnioskiem niż przeciwko niemu. W tym przypadku głosy wstrzymujące się nie mają wpływu na wynik. W Sejmie RP większość głosowań nad ustawami odbywa się w trybie większości zwykłej, a minimalna liczba głosów potrzebna do jej osiągnięcia to jeden głos.
Zgodnie z art. 120 Konstytucji, Sejm uchwala ustawy zwykłą większością głosów, pod warunkiem obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów, czyli 230. Należy to odróżnić od większości ustawowej liczby posłów, która w niektórych przypadkach, jak w art. 158 Konstytucji RP, wynosi co najmniej 231 głosów.
Większość zwykła jest również stosowana w postępowaniach sądowych podczas głosowań nad treścią orzeczeń.
Obliczanie większości zwykłej
Aby obliczyć większość zwykłą, należy spełnić następujący warunek:
gdzie:
- – liczba głosów za
- – liczba głosów przeciw
