Wiciowce kołnierzykowe (Choanoflagellata)
Wiciowce kołnierzykowe to jednokomórkowe, eukariotyczne organizmy wodne, które żyją w różnych zbiornikach wodnych na całym świecie. Charakteryzują się pojedynczą, długą wicią otoczoną kołnierzykiem z wypustkami cytoplazmatycznymi, co umożliwia im filtrację bakterii, będących ich głównym pokarmem.
Środowisko życia
- Występowanie: Morza, oceany oraz wody słodkie.
- Tryb życia: Mogą żyć pojedynczo lub w koloniach.
Większość gatunków występuje w strefie pelagialnej lub bentalnej. Około 50 znanych gatunków zamieszkuje wody słodkie.
Budowa i rozmnażanie
Wiciowce kołnierzykowe posiadają dodatkowe ciałko podstawowe w pobliżu wici, co jest interesującym elementem ich budowy komórkowej. Rozmnażają się zarówno bezpłciowo, jak i płciowo.
Klasyfikacja i pochodzenie
Termin „Choanoflagellata” został wprowadzony przez Williama Saville-Kenta w 1880 roku. Przez długi czas klasyfikacja tych organizmów była niejasna, jednak na podstawie badań genetycznych zostały uznane za klad należący do grupy Opisthokonta.
Wielu badaczy sugeruje, że kolonijne wiciowce kołnierzykowe mogą być blisko spokrewnione z przodkami zwierząt wielokomórkowych oraz grzybów. Badania genów wskazują na obecność elementów istotnych dla sygnalizacji międzykomórkowej, które są charakterystyczne dla organizmów wielokomórkowych.
Genom i badania molekularne
W 2007 roku zsekwencjonowano genom Monosiga brevicollis, ujawniając wysoki poziom złożoności oraz obecność genów typowych dla organizmów wielokomórkowych. Badania potwierdziły monofiletyzm wiciowców kołnierzykowych oraz ich odrębny rozwój ewolucyjny w stosunku do wielokomórkowców.
Rodziny wiciowców kołnierzykowych
Tradycyjnie wyróżniano trzy rodziny: Codonosigidae, Salpingoecidae i Acanthoecidae. Jednakże podział ten nie znalazł potwierdzenia w aktualnych badaniach molekularnych.
Podsumowanie
Wiciowce kołnierzykowe są ważnym elementem ekosystemów wodnych, a ich badania dostarczają cennych informacji o ewolucji organizmów wielokomórkowych. Ich złożona struktura komórkowa i unikalne mechanizmy żywienia czynią je interesującym obiektem badawczym.
