Dynastia Wettinów
Dynastia Wettinów, znana również jako Wettinowie, jest niemiecką rodziną królewską pochodzącą z Saksonii-Anhalt. Panowała w Miśni, Saksonii oraz Turyngii. Przedstawiciele tej dynastii zasiadali na tronie Polski, jak August II Mocny i August III, a także Fryderyk August I, książę warszawski. W 1423 Wettinowie uzyskali tytuł elektora Rzeszy, a ich posiadłości zaczęto określać jako Saksonia. W 1485 dynastia podzieliła się na linię ernestyńską i albertyńską.
Początki dynastii
Protoplastą rodu był Thimo, hrabia Wettinu z XI wieku. Jego syn Konrad Wielki został margrabią Miśni, a jego potomek, Henryk III Dostojny, tytularnym landgrafem Turyngii. W 1423 Fryderyk IV Kłótnik uzyskał tytuł księcia saskiego i elektora Rzeszy.
Linia ernestyńska
Linia ernestyńska rozdzieliła się na wiele księstw, w tym Saksonię-Weimar i Saksonię-Coburg-Gotha. Najbardziej znana jest ta ostatnia, której przedstawiciele, Koburgowie, rządzili w Belgii i Wielkiej Brytanii.
Koburgowie
- Leopold I: Król Belgii od 1831 roku.
- Albert i Wiktoria: Ich wnuk Jerzy V zmienił nazwisko na Windsor w czasie I wojny światowej.
- Ferdynand: Król Portugalii, jego potomkowie panowali do 1910 roku.
- Ferdynand: Książę Bułgarii, koronowany na cara w 1908 roku.
Linia albertyńska
W 1498 Fryderyk, młodszy syn Alberta, został wielkim mistrzem zakonu krzyżackiego. Elektor Fryderyk August I, znany jako August II Mocny, został królem Polski w 1697 roku. Unia Saksonii z Polską trwała do 1763 roku. W 1918 Wettinowie utracili tron w Saksonii.
Podsumowanie
Dynastia Wettinów, z jej bogatą historią i podziałami, miała znaczący wpływ na politykę w Europie, w tym na Polskę oraz na trony Belgii i Wielkiej Brytanii. Ich potomkowie, zwłaszcza z linii Koburgów, wciąż odgrywają ważne role w monarchiach europejskich.
