Westa w mitologii rzymskiej
Westa (łac. Vesta) to bogini ogniska domowego i państwowego w mitologii rzymskiej, odpowiednik greckiej bogini Hestii. Uznawana za jedno z najważniejszych bóstw rzymskich, jej kult ma korzenie praindoeuropejskie, co czyni ją jednym z najstarszych bóstw w Europie.
Pochodzenie kultu
Tradycja przypisuje wprowadzenie kultu Westy królowi Numie Pompiliuszowi, który ustanowił kult ogniska państwowego oraz zbudował świątynię. Sam kult ogniska domowego był prawdopodobnie praktykowany już przed jego czasami przez rodziny i plemiona italskie.
Świątynia Westy
Świątynia Westy znajdowała się pierwotnie na Palatynie, a obecnie jej ruiny znajdują się na Forum Romanum w Rzymie. W świątyni płonął wieczny ogień, którym opiekowały się westalki, kapłanki-dziewice. Zgaśnięcie ognia uznawano za zły omen dla państwa.
- Palenisko ognia było czyszczone raz w roku, 1 marca, co oznaczało początek roku w kalendarzu rzymskim.
- Uroczystości związane z odnowieniem ognia obejmowały rozpalanie go przez potarcie dwóch kawałków drewna owocowego.
- Ogień wygasł ostatecznie w 394 r. n.e. na polecenie cesarza Teodozjusza Wielkiego.
Charakter świątyni
Świątynia Westy różniła się od innych rzymskich świątyń, gdyż nie była konsekrowana przez augurów, co oznacza, że formalnie nie była uznawana za świątynię. W związku z tym nie mogły się w niej odbywać posiedzenia Senatu.
Kategorie
- Rzymskie boginie
- Bóstwa ognia
