Wesele Figara (opera)

Wesele Figara

Wesele Figara (Le Nozze di Figaro) to czteroaktowa opera buffa skomponowana przez Wolfganga Amadeusa Mozarta z librettem Lorenza Da Ponte, oparta na sztuce Pierre’a Beaumarchais’go z 1784 roku. Opera jest kontynuacją wcześniej opisanej historii w Cyruliku sewilskim. Prapremiera miała miejsce 1 maja 1786 roku w Wiedniu.

Historia utworu

Sztuka Beaumarchais’go, napisana w 1781 roku, spotkała się z krytyką i zakazem publicznego wystawienia przez króla Ludwika XVI. Mimo ograniczeń, zyskała popularność, co skłoniło Mozarta do zainteresowania się nią jako potencjalnym libretto dla nowej opery. Po oczyszczeniu tekstu z wątków politycznych, Mozart rozpoczął prace nad operą w październiku 1785 roku, kończąc ją w kwietniu 1786 roku. Premiera w Hofburgtheater w Wiedniu zakończyła się sukcesem, a opera szybko zdobyła uznanie, w tym w Pradze. Polska premiera miała miejsce 27 marca 1865 roku w Warszawie.

Osoby

Hrabia Almaviva – baryton
Hrabina Rozyna – sopran
Zuzanna – sopran
Figaro – bas-baryton
Cherubin – sopran
Marcelina – mezzosopran
Bartolo – bas
Basilio – tenor
Antonio – bas
Barbarina – sopran

Akcja opery rozgrywa się w zamku Almavivy koło Sewilli.

Treść

Akt I

Zuzanna i Figaro przygotowują się do wesela. Figaro odkrywa, że Hrabia ma niecne zamiary wobec Zuzanny, co prowadzi do planu zemsty. Figaro ma jednak długi wobec Marceliny, co komplikuje sprawy.

Akt II

Figaro, Zuzanna i Hrabina planują podstęp, aby przechytrzyć Hrabię. Cherubin, przebrany za Zuzannę, ma zmylić Hrabiego, jednak sytuacja staje się chaotyczna, gdy Hrabia wkracza do akcji.

Akt III

Marcelina wytacza Figarowi proces, ale okazuje się, że Figaro jest jej synem. Hrabina postanawia ukarać męża za niewierność.

Akt IV

Figaro, nieświadomy planów Zuzanny i Hrabiny, myli się w swoich podejrzeniach. W ogrodzie dochodzi do zamieszania, które kończy się przebaczeniem i planowaniem ślubu Figara i Zuzanny.