Marcus Verrius Flaccus
Marcus Verrius Flaccus (I w. p.n.e./I w. n.e.) był rzymskim filologiem i gramatykiem. Informacje o jego życiu pochodzą głównie z dzieł Swetoniusza. Początkowo był niewolnikiem, a później, po wyzwoleniu, zdobył obywatelstwo rzymskie i założył własną szkołę. Flaccus zyskał uznanie jako nauczyciel i przyjaźnił się z Oktawianem Augustem, który w 10 roku p.n.e. zatrudnił go jako nauczyciela swoich wnuków, Gajusza i Lucjusza Cezarów, oferując mu pensję w wysokości miliona sestercji rocznie. Zmarł w podeszłym wieku za panowania Tyberiusza.
Twórczość
Flaccus jest autorem dzieła De verborum significatu („O znaczeniu wyrazów”), które było słownikiem języka łacińskiego. Objaśniało ono trudne i przestarzałe wyrazy spotykane w literaturze. Niestety, leksykon nie przetrwał do naszych czasów, a jego fragmenty znane są jedynie z wyciągu sporządzonego przez Pompejusza Festusa w II w. n.e.
W jego rodzinnym mieście Preneste zachował się oryginalny (lub kopia) wykaz świąt i uroczystości, który Flaccus wyrył na kamieniu, wraz z objaśnieniami.
Podsumowanie
Marcus Verrius Flaccus był wpływowym filologiem i nauczycielem w starożytnym Rzymie, którego prace miały znaczący wpływ na rozwój języka łacińskiego. Jego życie i twórczość są świadectwem znaczenia edukacji w tamtych czasach.
