„`html
Wenera 8
Wenera 8 (ros. Венера-8) to piąta udana radziecka sonda kosmiczna, stworzona do badań Wenus, o podobnej konstrukcji do Wener 4.
Przebieg misji
Wenera 8 została wyniesiona z kosmodromu Bajkonur w Kazachstanie 27 marca 1972 roku przez rakietę Mołnia 8K78M. Lądownik ważył 455 kg i był wyposażony w urządzenia do pomiaru oświetlenia w atmosferze oraz spektrometr gamma, który badał zawartość izotopów promieniotwórczych w gruncie.
22 lipca 1972 roku o godzinie 08:37 UTC lądownik wszedł w atmosferę Wenus. Na wysokości 60 km rozłożył spadochron, a o 09:32 UTC wylądował na powierzchni planety, gdzie działał przez 50 minut i 11 sekund, zanim zamilkł z powodu ekstremalnych warunków.
Wyniki badań
- W atmosferze Wenus zarejestrowano huraganowe wiatry o prędkości przekraczającej 50 m/s.
- Ciśnienie atmosferyczne na powierzchni wynosiło 90(±1,5) atm, a temperatura 743(±8) K.
- Grunt był zestalony, charakteryzował się luźną, porowatą strukturą o gęstości około 1,5 g/cm³.
- W stwierdzonym materiale znajdowały się izotopy potasu (4%), uranu (0,0002%) i toru (0,00065%), co jest znacznie wyższe niż na Ziemi.
- Oświetlenie na powierzchni wynosiło kilkaset luksów, porównywalne do oświetlenia w pochmurny dzień na Ziemi.
Podsumowanie
Misja Wenera 8 dostarczyła cennych informacji na temat atmosfery i powierzchni Wenus, potwierdzając ekstremalne warunki panujące na tej planecie. Odkrycia te były istotne dla dalszych badań w ramach programu Wenera.
Bibliografia
„`
