Wenera 5
Wenera 5 (ros. Венера-5) to druga udana radziecka sonda kosmiczna zaprojektowana do badania Wenus, oparta na konstrukcji Wener 4.
Informacje o misji
- Kosmodrom: Bajkonur
- Kraj: Kazachska SRR
- Początek misji: 5 stycznia 1969, godz. 06:28:08
- Lądowanie: 16 maja 1969
- Masa lądownika: 405 kg
- Okres orbitalny: 286 dni
Przebieg misji
Wenera 5 została wystrzelona 5 stycznia 1969 roku i dotarła do Wenus 16 maja tego samego roku. Sonda była wyposażona w lądownik, który odłączył się i przeprowadził bezpośrednie pomiary w atmosferze planety. Ściany lądownika zostały wzmocnione w porównaniu do wcześniejszego modelu, jednak ich wytrzymałość okazała się niewystarczająca.
Podczas opadania, w odległości 50 km od średniego poziomu gruntu, wykonano ponad 70 pomiarów temperatury oraz około 50 pomiarów ciśnienia, w zakresie od 0,5 do 27 atm. Na podstawie ekstrapolacji, na poziomie gruntu ciśnienie wynosiło około 140 atm, a temperatura – około 800 K. Badania wykazały, że atmosfera Wenus składa się w 93-97% z dwutlenku węgla, 2-5% z azotu oraz niewielkich ilości gazów szlachetnych i wolnego tlenu.
Aparatura naukowa przestała działać na wysokości 24-26 km nad powierzchnią planety.
Podsumowanie
Wenera 5 dostarczyła cennych informacji na temat atmosfery Wenus, w tym jej składu chemicznego i warunków panujących na tej planecie. Misja przyczyniła się do lepszego zrozumienia Wenus i pomogła w przyszłych badaniach planetarnych.
Przypisy
- Kategoria: Program Wenera
- Kategoria: Loty kosmiczne w 1969
