Wenecja Euganejska

Wenecja Euganejska

Wenecja Euganejska (wł. Veneto) to region administracyjny w północno-wschodnich Włoszech, zajmujący powierzchnię 18 377 km², ze stolicą w Wenecji, która liczy 331,4 tys. mieszkańców. Graniczy z Austrią na północy, Friuli-Wenecją Julijską na wschodzie, Emilią-Romanią na południu, oraz Trydentem-Górną Adygą i Lombardią na zachodzie. Najdłuższe rzeki w regionie to Pad oraz Adyga, a najwyższym punktem jest Marmolada.

Etymologia

Nazwa regionu ma swoje korzenie w ludzie Euganejczyków, którzy zamieszkiwali te tereny w I i II wieku p.n.e. Miasto Wenecja wywodzi się od ludu Wenetów Adriatyckich.

Historia

Historia Wenecji Euganejskiej sięga 1500 r. p.n.e., kiedy to region zasiedliły Wenetowie. W IV wieku p.n.e. pojawiają się pierwsze wzmianki o tym plemieniu. Po serii najazdów, w tym bitwy pod Kannami, region zyskał wpływy Bizancjum w VI wieku. W VIII wieku wszedł w skład Imperium Karolińskiego, a w X wieku stał się częścią Świętego Cesarstwa Rzymskiego. W XII wieku przyłączono go do Włoch Północnych, a w 1222 r. założono Uniwersytet w Padwie. Okres świetności, znany jako Republika Wenecka, trwał do XVI wieku, a po najazdach Napoleona, Wenecja Euganejska została przyłączona do Włoch w 1866 r.

Separatyzm

W regionie występują silne nastroje separatystyczne. W nieoficjalnym głosowaniu internetowym w 2014 r. 89% uczestników opowiedziało się za odłączeniem od Włoch, przy frekwencji wynoszącej 73% (2,3 mln głosów).

Prowincje

Wenecja Euganejska składa się z siedmiu prowincji:

• Belluno
• Padwa
• Rovigo
• Treviso
• Vicenza
• Wenecja (od 2015 r. jako miasto metropolitalne)
• Werona

Gospodarka

Gospodarka regionu opiera się na:

• Rolnictwie: uprawa owoców, warzyw, winorośli, kukurydzy, pszenicy.
• Przemyśle: metalurgicznym, lekkim (włókienniczym, obuwniczym), drzewno-papierniczym i mineralnym (ceramicznym).

Gastronomia

Wenecja Euganejska słynie z produkcji wina valpolicella oraz sera Grana Padano.

Zabytki

Do najważniejszych zabytków regionu należy Teatro Olimpico w Vicenzy, zbudowane przez Andreę Palladia w 1580 r. oraz 24 wille projektowane przez Palladia, które w XVIII wieku były połączone systemem podziemnych tuneli powietrznych, umożliwiających efektywną wentylację.