Węgierska Republika Ludowa (WRL)
Węgierska Republika Ludowa istniała w latach 1949–1989 jako część bloku wschodniego, będąc członkiem Układu Warszawskiego i Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej.
Historia
Po zakończeniu II wojny światowej, 20 stycznia 1945 roku, węgierski rząd tymczasowy podpisał zawieszenie broni. W latach 1946–1953, pod rządami Mátyása Rákosiego, wprowadzono reżim stalinowski. W 1948 roku powstała Węgierska Partia Pracujących, która sprawowała jednopartyjną władzę. Przeprowadzono znacjonalizację przemysłu i kolektywizację rolnictwa, a wszelkie formy opozycji były tłumione przez służbę bezpieczeństwa.
W latach 1953–1955 Imre Nagy, premier po Rákosim, wprowadził tzw. Nowy Kurs, który spotkał się z popularnością, lecz został obalony przez stalinistów. W lipcu 1956 roku, po śmierci Stalina, Rákosi został usunięty z władzy, co doprowadziło do masowych demonstracji w październiku tego samego roku. Protesty były reakcją na represje i solidarnością z wydarzeniami w Polsce.
23 października 1956 roku doszło do brutalnych starć z funkcjonariuszami służby bezpieczeństwa, co zapoczątkowało powstanie węgierskie. Imre Nagy został ponownie premierem i podjął reformy, m.in. rozwiązując Węgierską Partię Pracujących oraz ogłaszając neutralność Węgier. Jednak po ogłoszeniu wyjścia z Układu Warszawskiego, ZSRR wznowił interwencję.
János Kádár przejął władzę po obaleniu Nagya 7 listopada 1956 roku. Jego rządy rozpoczęły się od represji, jednak z czasem wprowadzono liberalizację gospodarki, co przyniosło poprawę standardów życia. W 1966 roku wprowadzono Nowy Mechanizm Ekonomiczny, który wprowadzał elementy wolnego rynku.
W 1987 roku Kádár został usunięty przez Miklósa Németha, co zapoczątkowało proces transformacji ustrojowej. W tym czasie powstało opozycyjne Węgierskie Forum Demokratyczne, które domagało się reform. W 1989 roku, po rozmowach między opozycją a WSPR, Węgry stały się państwem demokracji parlamentarnej, a WSPR przekształciła się w Węgierską Partię Socjalistyczną.
