Węgiel aktywny
Węgiel aktywny (łac. carbo activatus) to substancja złożona głównie z węgla pierwiastkowego o dużej powierzchni porowatej, co czyni go doskonałym adsorbentem. Jego powierzchnia może osiągać do 3900 m²/g w warunkach laboratoryjnych, co znacznie przewyższa powierzchnię kortu tenisowego (około 260 m²). Węgiel aktywny powstaje z materiałów organicznych w procesie karbonizacji i aktywacji, co rozwija jego strukturę porowatą.
Produkcja węgla aktywnego
Węgiel aktywny można produkować z różnych materiałów węglowych, w tym:
- drewno
- węgiel kamienny bitumiczny
- węgiel brunatny bitumiczny
- torf
- skorupy orzecha kokosowego
Proces wytwarzania obejmuje dwa kluczowe etapy: karbonizację, przeprowadzaną w temperaturze 600–650 °C, oraz aktywację, która zachodzi w wyższej temperaturze (800–950 °C) z użyciem pary wodnej lub dwutlenku węgla. Po aktywacji, węgiel poddawany jest klasyfikacji ziarnowej oraz odpylaniu.
Zastosowanie węgla aktywnego
Węgiel aktywny znajduje szerokie zastosowanie w różnych dziedzinach, w tym:
- medycyna – stosowany w leczeniu zatruć pokarmowych i usuwaniu toksyn
- przemysł chemiczny – jako katalizator i nośnik katalizatorów
- technika – w filtrach gazów, w tym w maskach przeciwgazowych
- elektrotechnika – w superkondensatorach
- uzdatnianie wody – w filtrach do usuwania zanieczyszczeń
- akwarystyka – jako filtr wchłaniający szkodliwe substancje
- oczyszczacze powietrza – do eliminacji organicznych zanieczyszczeń gazowych
Węgiel aktywny, dzięki swoim właściwościom, jest substancją nietoksyczną i łatwą do utylizacji, co dodatkowo zwiększa jego wartość jako materiału przemysłowego.
