Historia Kapituły Kolegiackiej w Diecezji Warmińskiej
Kapituła Kolegiacka dla diecezji warmińskiej została utworzona przez biskupa Hermana 17 czerwca 1341 roku w Pierzchałach koło Braniewa. Była to jedyna kapituła kolegiacka na ziemiach państwa krzyżackiego. W 1343 roku przeniesiono ją do Głotowa, a następnie 20 listopada 1347 do Dobrego Miasta.
W skład kapituły wchodził primiceriusz (prepozyt) oraz dziesięciu kanoników. Jej głównym zadaniem było wspieranie biskupa oraz kapituły katedralnej. W 1357 roku, po rezygnacji dotychczasowego proboszcza Dobrego Miasta, kapituła zyskała pełne prawa do użytkowania kościoła parafialnego. Biskup ustanowił dziekana, któremu powierzył obowiązki proboszcza.
Kapituła miała swoje macierzyste kościoły w Głotowie, gdzie proboszcz pełnił rolę prepozyta. Około 1359 roku rozpoczęto budowę nowej świątyni w Dobrym Mieście, która została oddana do użytku około 1389 roku. Kapituła dobromiejska była zamknięta (capitulum clausum) i w 1357 roku liczyła dwanaście prebend, co oznaczało, że życie kanoników przypominało życie w domach zakonnych.
Zmiany w XIX wieku
W wyniku zaboru Warmii przez protestanckie Prusy w 1772 roku, kapituła straciła posiadłości ziemskie na mocy dekretu z 2 lutego 1773 roku. Ostatecznie, 30 października 1810 roku zlikwidowano wszystkie zgromadzenia zakonne i świeckie, w tym kapitułę.
Reaktywacja Kapituły
Kapituła Kolegiacka została reaktywowana dekretem prymasa Stefana Wyszyńskiego z 14 maja 1960 roku. W skład nowego zarządu weszli:
- Prepozyt: ks. prałat mgr lic. Stanisław Zinkiewicz
- Dziekan: ks. mgr lic. Romuald Zapadka
