Wardhamana Mahawira
Wardhamana Mahawira, znany również jako Dżina, jest uznawany za założyciela dżinizmu oraz pierwszego historycznie udokumentowanego przywódcę tej religii. Żył w V-VI wieku p.n.e., współczesny Buddzie. Jego daty życia są przedmiotem dyskusji, a według tradycji dżinijskiej urodził się w 599 lub 597 p.n.e. i zmarł w 527 lub 525 p.n.e. Inne źródła sugerują okres 547-475 p.n.e. lub 540-468 p.n.e.
Pochodzenie i życie
Mahawira pochodził z rodu kszatrijów. Jego rodzice, Siddhartha i Triśala, byli spokrewnieni z rodzinami rządzącymi w królestwach Wideha i Magadha. W wieku 30 lat porzucił swoje życie świeckie, opuszczając żonę Jasiodę i córkę, aby stać się ascetą.
Droga do oświecenia
Po dwunastu latach ascezy Mahawira osiągnął stan oświecenia, zwany kewala, podczas medytacji pod świętym drzewem tekowym. Po tym wydarzeniu systematyzował nauki dżinijskie i rozwijał swoją doktrynę, podróżując po Indiach. Żył 77 lat i zmarł poprzez zagłodzenie, uznając, że nadszedł na to czas. Jego ciało zostało poddane kremacji.
Uczniowie i dziedzictwo
Mahawira miał 11 uczniów, z których tylko dwóch przeżyło swojego nauczyciela. Jego nauki miały znaczący wpływ na rozwój dżinizmu, a on sam pozostaje centralną postacią w tej religii.
