Walther von Brauchitsch
Walther Heinrich Alfred Hermann von Brauchitsch (1881-1948) był feldmarszałkiem i naczelnym dowódcą niemieckich wojsk lądowych w latach 1938-1942. Uczestniczył w I i II wojnie światowej, w tym w inwazji na Polskę oraz ataku na Związek Radziecki.
Życiorys
Urodził się w Berlinie w rodzinie szlacheckiej. W 1895 roku rozpoczął edukację wojskową w szkole kadetów, a po ukończeniu służby w różnych jednostkach, w tym w artylerii, awansował na stopień majora podczas I wojny światowej. Po wojnie pozostał w Reichswehrze, gdzie szybko piął się po szczeblach kariery wojskowej.
- 1925: awans na podpułkownika
- 1928: awans na pułkownika
- 1934: dowódca Okręgu Korpusu nr 1
- 1938: Naczelny Dowódca Wojsk Lądowych
W czasie II wojny światowej dowodził niemieckimi jednostkami podczas inwazji na Polskę, Danię, Norwegię, Francję oraz w ataku na ZSRR. W 1941 roku został zdymisjonowany przez Hitlera po niepowodzeniach pod Moskwą.
Po wojnie
Po wojnie von Brauchitsch został aresztowany i miał stanąć przed sądem w Norymberdze za zbrodnie wojenne, jednak zmarł w 1948 roku w brytyjskim szpitalu wojskowym na niewydolność krążenia przed rozpoczęciem procesu.
Życie prywatne
Walther von Brauchitsch ożenił się dwukrotnie. Jego pierwsze małżeństwo z Elisabeth von Karstedt zakończyło się rozwodem w 1938 roku. Drugi raz ożenił się z Charlotte Rüffer w 1938 roku. Miał troje dzieci.
Odznaczenia
- Order Rodu Hohenzollernów – Krzyż Rycerski z Mieczami
- Krzyż Żelazny II i I klasy
- Krzyż Zasługi Wojskowej z dekoracją wojenną
- Krzyż Honorowy dla frontowców
- Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego
- Order Białej Róży – Krzyż Wielki
- Order Michała Walecznego
- Order Krzyża Wolności – Krzyż Wielki
Walther von Brauchitsch pozostaje postacią kontrowersyjną, ze względu na swoje związki z reżimem hitlerowskim oraz rolę w II wojnie światowej.
