Waldemar III – Król Danii
Waldemar III (1314-1364) był królem Danii w latach 1326-1329. Na tron wstąpił w wieku 11 lat, po ucieczce swojego poprzednika, Krzysztofa II. Waldemar miał prawo do tronu jako potomek króla Abla, zyskując wsparcie hrabiego Holsztynu, Gerarda III Wielkiego.
Najważniejsze wydarzenia za panowania Waldemara
Za jego rządów powstało prawo Constiutio Valdemariana, które określało, że jedna osoba nie może pełnić równocześnie funkcji władcy Danii i południowej Jutlandii. Rządy Waldemara były zdominowane przez możnych, co wywołało niezadowolenie wśród chłopstwa. Główne przyczyny tego sprzeciwu to:
- Obcokrajowcy wśród możnych
- Wysokie podatki nałożone na ludność
W 1328 roku doszło do powstania chłopów na Zelandii, które zostało stłumione. Wkrótce potem, w 1329 roku, wybuchło kolejne powstanie w Jutlandii, które było trudniejsze do opanowania.
Abdykacja i późniejsze losy
Waldemar abdykował w 1329 roku, a tron Danii odzyskał Krzysztof II. Po abdykacji, Waldemar stał się władcą południowej Jutlandii, a jego syn Henryk odziedziczył tron w 1364 roku.
Podsumowanie
Waldemar III był królem, którego rządy naznaczone były walką z rosnącym niezadowoleniem społecznym oraz powstaniami chłopskimi. Jego abdykacja przyczyniła się do powrotu Krzysztofa II na tron, a Waldemar zajął się rządzeniem południową Jutlandią.
