Waldemar I Wielki
Waldemar I Wielki (ur. 14 stycznia 1131, zm. 12 maja 1182) był królem Danii w latach 1146–1157 wspólnie z innymi pretendentami, a następnie samodzielnie od 1158 do 1182 roku. Był synem księcia Kanuta Lavarda oraz księżniczki ruskiej Ingeborgi.
Wczesne życie i wojna domowa
Waldemar urodził się osiem dni po zamordowaniu ojca. Wychowywał się na dworze duńskim w Fjenneslev, gdzie zaprzyjaźnił się z Absalonem, który później został jego ministrem. Po abdykacji króla Eryka III w 1146 roku, w Danii wybuchła wojna domowa, w której pretendentami do tronu byli Swen III Grade, Kanut V oraz 16-letni Waldemar.
W wyniku walki o władzę, Kanut zyskał wsparcie niemieckiego króla Fryderyka Barbarossy i sprzymierzył się z Waldemarem, co doprowadziło do usunięcia Swena z Danii. Po podziale kraju na trzy części (Jutlandia dla Waldemara, Zelandia dla Kanuta, Skania dla Swena), miało miejsce morderstwo Kanuta na spotkaniu w Roskilde, co doprowadziło do dalszych konfliktów.
Rządy Waldemara
Po zlikwidowaniu Swena w 1158 roku, Waldemar został królem Danii. Zainicjował reformy mające na celu odbudowę kraju po wojnie domowej oraz wypowiedział wojnę pogańskim plemionom słowiańskim, które zagrażały stabilności państwa. Pod jego dowództwem w 1160 roku rozpoczęła się krucjata, która zakończyła się zdobyciem Rugii i zniszczeniem Arkony w 1168 roku.
- W 1169 roku Rugia została włączona do diecezji Roskilde.
- Waldemar i Absalon zniszczyli kolejne ośrodki pirackie, co umocniło pozycję Danii w regionie.
Kanoniczacja i życie osobiste
Waldemar był również zaangażowany w kanonizację swojego ojca Kanuta, który został uznany za męczennika i kanonizowany w 1169 roku. Uroczystości związane z kanonizacją miały miejsce w Ringsted, gdzie w 1170 roku odbyła się pierwsza duńska koronacja jego syna, Kanuta VI.
Waldemar ożenił się z Zofią, córką księcia nowogrodzkiego, z którą miał pięcioro dzieci, w tym przyszłych królów Danii: Kanuta VI i Waldemara II Zwycięskiego.
Podsumowanie
Waldemar I Wielki był kluczową postacią w historii Danii, prowadzącą do stabilizacji i rozwoju królestwa po trudnych czasach wojen domowych. Jego rządy przyczyniły się do militarnej dominacji Danii w regionie przez kolejne pokolenia.
