Wacław Koźma Damian Rolicz-Lieder
Wacław Rolicz-Lieder (1866-1912) był polskim poetą, prekursorem Młodej Polski i symbolem epoki. Urodził się w Warszawie w rodzinie o literackich tradycjach. Jego twórczość była blisko związana z początkami polskiego symbolizmu oraz z niemieckim poetą Stefanem Georgem, którego utwory tłumaczył.
Życie i twórczość
Rolicz-Lieder uczył się w Warszawie i Krakowie, a następnie studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1889 roku wydał swój pierwszy tom poezji, Poezje I, jednak z powodu niskiego zainteresowania oraz rosyjskiej cenzury, sprzedaż była minimalna. W 1890 roku opublikował broszurę Z księgi lirycznej, której także nie przyjęto pozytywnie.
W odpowiedzi na słabą recepcję, Rolicz-Lieder zaczął wydawać swoje kolejne tomy w bardzo niskich nakładach, co dodatkowo ograniczało ich rozpoznawalność. W 1898 roku, po powrocie do Polski, zrezygnował z tej praktyki, co pozwoliło mu na szersze publikacje. Jego poezja łączyła w sobie wpływy zarówno klasyków, jak i nowoczesnych autorów, a jego oryginalność została dostrzegona przez krytyków.
W życiu literackim końca XIX wieku Rolicz-Lieder uczestniczył aktywnie, mimo że jego twórczość nie miała dużego wpływu na innych poetów Młodej Polski. Zainteresowania językoznawcze poety znalazły odzwierciedlenie w jego pracach, w tym w rozprawach naukowych oraz w poezji, która czerpała z bogatego słownika polskiego.
Wybrane dzieła
- 1889: Poezje I
- 1891: Poezje II
- 1895: Wiersze III
- 1896: Moja Muza. Wierszów ciąg czwarty
- 1897: Wiersze V
- 1898: Wierszów księgi pierwsze, drugie i trzecie powtóre wydane
- 1903: Nowe wiersze
- 1906: Pieśnie niepodległe
Bibliografia i dziedzictwo
Rolicz-Lieder został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Jego prace, choć nieznane szerokiemu gronu, pozostają ważnym elementem polskiej literatury końca XIX wieku.
