Wacław II Raciborski
Wacław II Raciborski (około 1405–1456) był księciem karniowsko-raciborskim w latach 1424–1437, a następnie księciem raciborskim od 1437 roku. Pochodził z dynastii Przemyślidów jako starszy syn Jana II i Heleny Litewskiej.
Po śmierci ojca w 1424 roku, Wacław nie objął pełnej władzy, a część obowiązków przejęła matka, Helena. Wraz z bratem Mikołajem V współrządził ojcowizną przez pewien czas, a w 1437 roku doszło do podziału księstwa, w wyniku którego Wacław otrzymał okręg raciborski ze stolicą w Raciborzu.
W 1452 roku, po śmierci brata, Wacław objął regencję w księstwie karniowsko-rybnickim w imieniu swoich małoletnich bratanków, Jana IV i Wacława III. Mimo opozycji ze strony wdowy po Mikołaju, Barbary Rockenberg, Wacław utrzymał władzę do swojej śmierci.
Wacław II utrzymywał dobre relacje z Polską, często odwiedzając Kraków oraz przebywając na dworze Władysława Warneńczyka i Kazimierza Jagiellończyka. Był żonaty z Małgorzatą, córką kasztelana międzyrzeckiego Wincentego Świdwy. Z tego małżeństwa miał syna Jana V oraz trzy córki: Katarzynę (żonę kasztelana nakielskiego Włodka), Helenę (żonę kasztelana międzyrzeckiego Jana) i Annę.
Książę Wacław II zmarł w 1456 roku, prawdopodobnie zostając pochowany w klasztorze dominikanek w Raciborzu.
Wywód przodków
- Książęta bruntálscy
- Książęta karniowscy
- Przemyślidzi opawscy
- Ludzie związani z Raciborzem
