Wacław Boratyński
Wacław Boratyński (28 sierpnia 1908 – 25 września 1939) był polskim malarzem i grafikiem, znanym ze swojej twórczości artystycznej oraz projektów znaczków pocztowych.
Życiorys
Urodził się w Ryglicach, jako syn budowlańca Leona i Julii z Piotrowskich. Po śmierci ojca podczas I wojny światowej, rodzinę utrzymywała matka. W młodym wieku ujawnił talent plastyczny, który zauważył ksiądz Jan Pabis, zapisując go do Miejskiego Gimnazjum Klasycznego w Gostyniu.
W trakcie nauki Boratyński rozwijał swoje umiejętności plastyczne pod okiem nauczyciela Władysława Kołomłockiego. Jego prace były inspirowane malarstwem Wojciecha Kossaka. W 1927 roku ukończył gimnazjum i rozpoczął studia w poznańskiej Szkole Sztuk Plastycznych, a później w krakowskiej Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych. Tam dołączył do grupy artystycznej „Szczep Szukalszczyków”, poszukującej inspiracji w kulturze słowiańskiej.
W 1931 roku osiedlił się na stałe w Poznaniu, gdzie rozwijał zainteresowania sztuką użytkową. Jego ulubioną techniką był rysunek, ale tworzył też akwarele, często przedstawiając krajobrazy Podkarpacia. Współpracował z czasopismami artystycznymi oraz projektował znaczki pocztowe dla Poczty Polskiej.
Twórczość
Wśród jego osiągnięć znajdują się:
- Znaczki pocztowe z okazji 20. rocznicy odzyskania niepodległości (1938)
- Seria znaczków dla Międzynarodowych Zawodów Narciarskich FIS w Zakopanem (1938)
- Karty pocztowe na 25. rocznicę wymarszu I Kompanii Kadrowej Legionów (1939)
Ilustracje książkowe
- Biskupianie – Jan z Domachowa Bzdęga
- Krzyżacy – Henryk Sienkiewicz
- Ziemia gromadzi prochy – Józef Kisielewski
- Król trędowaty – Zofia Kossak-Szczucka
- Krzyżowcy – Zofia Kossak-Szczucka
Upamiętnienie
W 1985 roku Poczta Polska wydała kartkę pocztową z wizerunkiem Boratyńskiego oraz reprodukcjami jego znaczków. W 1992 roku Gostyńskie Towarzystwo Kulturalne opublikowało pracę zbiorową o jego twórczości.
Śmierć
W 1939 roku, po wybuchu II wojny światowej, Boratyński został zmobilizowany i walczył w obronie Lwowa, gdzie doznał ciężkich obrażeń. Zmarł 25 września 1939 roku i został pochowany na lwowskim cmentarzu.
