Ród Visconti
Visconti to włoska arystokracja, której historia sięga XI wieku. Wywodzi się od Ottona, rycerza, który w 1078 roku został wicehrabią Mediolanu. Tytuł ten stał się podstawą nazwiska Visconti.
Do najważniejszych postaci rodu należy Teobaldo Visconti, papież Grzegorz X, oraz Azzo i Lucchino Visconti, którzy zyskali władzę nad niemal całą Lombardią oraz Piemontem. W 1351 roku Gian Galeazzo Visconti, hrabia Virtu, zjednoczył podzielone ziemie rodowe, zdobywając tytuł księcia Mediolanu od króla Wacława. Jego panowanie przyczyniło się do rozwoju miast włoskich, a w 1447 roku odnowił uniwersytet w Piacenzy. Po wygaśnięciu głównej linii rodu, władzę przejęli Sforzowie.
Seniorowie Mediolanu (1287–1447)
- Ottone Visconti, arcybiskup (1277-1294)
- Matteo I Visconti (1294-1302; 1311-1322)
- Galeazzo I Visconti (1322-1327)
- Azzone Visconti (1329-1339)
- Luchino I Visconti (1339-1349)
- Bernabò Visconti (1349-1385)
- Galeazzo II Visconti (1349-1378)
- Matteo II Visconti (1349-1355)
- Gian Galeazzo Visconti (1378-1402)
- Giovanni Maria Visconti (1402-1412)
- Filippo Maria Visconti (1412-1447)
Książęta Mediolanu
- Giovanni Galeazzo
- Giovanni Maria
- Filippo Maria
Książęta Modrone
- Luchino Visconti, książę Modrone (1906–1976), reżyser
Genealogia
Ród Visconti, poprzez swoje wpływy, odegrał istotną rolę w historii Włoch, kształtując polityczne i kulturalne losy regionu.
