Żmija łąkowa – podstawowe informacje
Żmija łąkowa (Vipera ursinii) to gatunek węża z rodziny żmijowatych, który występuje w Europie. Jest to mały wąż, osiągający długość od 50 do 70 cm. Charakteryzuje się typowym dla żmij wzorem na ciele oraz stożkowatą głową. Żmija łąkowa preferuje tereny łąkowe, mokradła i obszary górskie.
Wygląd i zachowanie
Żmija łąkowa ma różnorodne ubarwienie, które może obejmować odcienie brązu, szarości czy oliwkowej zieleni. Wiele osobników posiada charakterystyczne ciemne plamy wzdłuż grzbietu. Dzięki swojemu ubarwieniu doskonale kamufluje się w naturalnym środowisku.
Odwrotny zasięg występowania
Gatunek ten występuje głównie w Europie Środkowej i Południowej. Żmija łąkowa preferuje tereny nizinne i podgórskie, gdzie znajduje schronienie wśród traw i krzewów.
Tryb życia i dieta
Żmija łąkowa jest wężem, który prowadzi głównie nocny tryb życia. Jej dieta składa się z małych ssaków, ptaków oraz gadów. Poluje na swoje ofiary, używając jadu, który paraliżuje zdobycz.
Ochrona i zagrożenia
Żmija łąkowa jest gatunkiem zagrożonym, głównie z powodu utraty siedlisk, zmian klimatycznych oraz presji ze strony ludzi. W wielu krajach podejmowane są działania mające na celu ochronę tego gatunku.
Podsumowanie
- Żmija łąkowa to gatunek węża z rodziny żmijowatych.
- Osiąga długość od 50 do 70 cm.
- Preferuje tereny łąkowe i mokradła.
- Jest gatunkiem zagrożonym.
