Vicente Enrique y Tarancon
Vicente Enrique y Tarancon (14 maja 1907 – 28 listopada 1994) był hiszpańskim duchownym katolickim, który pełnił funkcję arcybiskupa Oviedo, Toledo oraz Madrytu. Został również wyniesiony do godności kardynała.
Życiorys
Tarancon rozpoczął swoją edukację w seminarium w Tortosie, a następnie kontynuował ją w Pontyfikalnym Seminarium w Walencji. Święcenia kapłańskie przyjął 1 listopada 1929 roku w Tortosie. Prowadził działalność duszpasterską w diecezji Tortosa oraz angażował się w Akcję Katolicką w Madrycie.
W 1945 roku został mianowany biskupem Solsony, a sakrę biskupią otrzymał 24 marca 1946 roku. Uczestniczył w Soborze Watykańskim II w latach 1962-1965, a w 1964 roku został arcybiskupem Oviedo. W 1969 roku przeniesiono go na stolicę arcybiskupią Toledo, a 28 kwietnia 1969 roku papież Paweł VI wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł S. Giovanni Crisostomo a Montesacro Alto.
Tarancon brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie w latach 1969, 1971, 1974, 1977 i 1980. Od maja 1971 roku był administratorem archidiecezji Madryt-Alcala, a od grudnia 1971 roku arcybiskupem tej archidiecezji. W kwietniu 1983 roku przeszedł na emeryturę.
Był uczestnikiem obu konklawe w 1978 roku oraz pracował w I sesji Kolegium Kardynalskiego w Watykanie w 1979 roku. W latach 1971-1974 pełnił funkcję członka sekretariatu generalnego Światowego Synodu Biskupów oraz należał do Królewskiej Akademii Języka Hiszpańskiego.
Po ukończeniu 80. roku życia w 1987 roku stracił prawo udziału w konklawe. Zmarł 28 listopada 1994 roku i został pochowany w kościele San Isidoro w Madrycie.
