Uzbecka Socjalistyczna Republika Radziecka
Uzbecka Socjalistyczna Republika Radziecka (Uzbecka SRR) była jedną z republik związkowych ZSRR, istniejącą w latach 1924–1991. Po ustanowieniu władzy radzieckiej, terytorium to stało się częścią Turkiestańskiej Autonomicznej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Uzbecka SRR uzyskała status pełnoprawnej republiki ZSRR 13 maja 1925 roku, a po rozpadzie ZSRR 26 grudnia 1991 roku przekształciła się w niepodległą Republikę Uzbekistanu.
Zmiany terytorialne
W historii Uzbeckiej SRR miały miejsce istotne zmiany terytorialne:
- 14 października 1924 r. utworzono Tadżycką Autonomiczną Socjalistyczną Republikę Radziecką, która w 1929 r. oddzieliła się od Uzbeckiej SRR.
- W 1936 r. do Uzbeckiej SRR przyłączono Karakałpacką Autonomiczną Socjalistyczną Republikę Radziecką, wcześniej utworzoną w 1932 r.
Przywódcy Uzbeckiej SRR
W Uzbeckiej SRR funkcję faktycznych przywódców pełnili sekretarze Komunistycznej Partii Uzbekistanu, w tym:
- Nikołaj Gikało (1929)
- Akmal Ikramow (1929–1937)
- Usmon Yusupov (1937–1950)
- Amin Niyozov (1950–1955)
- Nuriddin Muhitdinov (1955–1957)
- Sobir Kamolov (1957–1959)
- Sharof Rashidov (1959–1983)
- Inomjon Usmonxoʻjayev (1983–1988)
- Rafiq Nishonov (1988–1989)
- Islom Karimov (1989–1991)
Podstawowe informacje
Uzbecka SRR miała powierzchnię 447 400 km² i w 1991 roku liczyła około 19,9 miliona mieszkańców, co dawało gęstość zaludnienia wynoszącą 44,5 os./km². Językami urzędowymi były uzbecki oraz rosyjski. Siedzibą rządu była najpierw Samarkanda (1925–1930), a później Taszkent (1930–1991).
