„`html
Uszatka (zwyczajna)
Uszatka (Asio otus) to średniej wielkości ptak drapieżny z rodziny puszczykowatych (Strigidae), który nie jest zagrożony wyginięciem.
Występowanie
Gatunek ten występuje w umiarkowanej i chłodnej strefie Europy i Azji, w północno-zachodniej Afryce oraz w Ameryce Północnej. Północne populacje są wędrowne, podczas gdy południowe są osiadłe. W Polsce uszatka jest nielicznym ptakiem lęgowym i zimującym, odgrywając istotną rolę w ekosystemie, szczególnie podczas „mysich lat”.
Podgatunki
- A. otus otus – Europa, północno-zachodnia Afryka, Azja
- A. otus canariensis – Wyspy Kanaryjskie
- A. otus tuftsi – Zachodnia Kanada do południowych USA
- A. otus wilsonianus – Południowo-środkowa Kanada do wschodnich USA
Wygląd zewnętrzny
Uszatka ma pomarańczowe tęczówki i charakterystyczne „uszy” z ruchomych kępek piór. Ubarwienie w rdzawobrązowych tonacjach z ciemnymi plamkami. Samice są nieco większe od samców. Młode ptaki mają delikatniejsze kreskowanie i krótsze „uszy”.
Wymiary
- Długość ciała: samce 35–38 cm, samice 37–40 cm
- Rozpiętość skrzydeł: samce 90–95 cm, samice do 100 cm
- Masa ciała: samce 220–305 g, samice 260–435 g
Głos
Samce wydają niskie, monotonne pohukiwania, a samice zgrzytliwe dźwięki. Głos młodych ptaków to cienkie piski, używane do komunikacji z rodzicami.
Zachowanie
Uszatka jest aktywna nocą, polując głównie o zmierzchu. Lot ma cichy i ślizgowy charakter, co pozwala jej skutecznie polować. W dzień przesiaduje na drzewach, a w zimie często można je spotkać w grupach.
Środowisko
Preferuje wysokopienne lasy iglaste i mieszane, parki oraz obszary zadrzewione. W ostatnich latach coraz częściej występuje w miastach.
Pożywienie
Głównie poluje na gryzonie, takie jak norniki i myszy. W pobliżu ludzi zjada wróble. Uszatka poluje na otwartych przestrzeniach, a jej lot jest cichy i precyzyjny.
Okres lęgowy
Uszatki wyprowadzają jeden lęg rocznie, zwykle w kwietniu, składając od 4 do 8 jaj. Jaja są wysiadywane przez samicę przez około 27–28 dni.
Status i ochrona
IUCN uznaje uszatkę za gatunek najmniejszej troski (LC). W Polsce liczebność populacji lęgowej szacuje się na 8–25 tysięcy par. Ochrona gatunku obejmuje zachowanie odpowiednich siedlisk i wieszanie koszy lęgowych.
„`
