System polityczny Hiszpanii
Hiszpania jest dziedziczną monarchią parlamentarną, której monarchą jest król Filip VI, reprezentujący dynastię Burbonów. Mimo posiadanego autorytetu, król nie sprawuje realnej władzy, lecz ma pewne prerogatywy, takie jak prawo łaski czy możliwość rozwiązania izb parlamentu na wniosek premiera.
Konstytucja
Konstytucja Hiszpanii została uchwalona 31 października 1978 roku przez Nowe Kortezy i zatwierdzona w referendum 6 grudnia tego samego roku. Jej przyjęcie było wynikiem demokratycznych przemian po śmierci generała Franco, które umożliwiły wprowadzenie zasady powszechnego głosowania. Konstytucja zapewnia gwarancje demokracji i ustanawia system rządów parlamentarno-gabinetowych. Zgodność prawa z konstytucją kontroluje Trybunał Konstytucyjny, powoływany przez króla na 9-letnią kadencję.
Parlament
Parlament Hiszpanii, znany jako Kortezy Generalne, składa się z dwóch izb: Senatu (266 senatorów) i Kongresu Deputowanych (350 członków). Kadencja parlamentu trwa 4 lata. Zgodnie z art. 54 konstytucji, Kortezy wybierają Obrońcę Ludu, pełniącego funkcję ombudsmana.
Prawo wyborcze
Czynne i bierne prawo wyborcze przysługuje obywatelom, którzy:
- ukończyli 18. rok życia,
- nie popełnili przestępstwa przeciwko wyborom,
- nie przebywają w szpitalu psychiatrycznym w dniu wyborów.
Bibliografia
- Díaz Revorio F. J. (2002), Los derechos fundamentales del ámbito educativo en el ordenamiento estatal y Autonómico de Castilla-La Mancha, Toledo.
- Stachowiak-Kudła M., Konstytucyjna zasada autonomii uniwersytetów na przykładzie Hiszpanii, „Nauka i Szkolnictwo Wyższe”, nr 1/37/2011, s. 145-161.
Linki zewnętrzne
- Konstytucja Hiszpanii z 1978 r. – Warszawa, 2011. Biblioteka Sejmowa.
