Urzędy Ziemskie w Rzeczypospolitej Obojga Narodów
Urzędy ziemskie w Rzeczypospolitej Obojga Narodów miały swoje korzenie w urzędach książęcych z czasów rozbicia dzielnicowego. Do najważniejszych urzędników ziemskich należeli wojewoda i kasztelan, którzy zasiadali w Senacie. Inne urzędowe godności w każdej ziemi były głównie honorowe.
Podział Urzędów
Urzędy ziemskie dzieliły się na:
- Dygnitarskie (łac. dignitates):
- wojewoda
- kasztelan
- podkomorzy
- sędzia ziemski
- Officia:
- stolnik
- podstolny
- cześnik
- podczaszy
- łowczy
- miecznik
- chorąży
- wojski
Hierarchia Urzędów
Porządek starszeństwa urzędów został określony w konstytucji z 1611 roku, z pewnymi modyfikacjami w 1613 roku. W Koronie urzędnicy zajmowali miejsca w następującej kolejności:
- podkomorzy
- starosta grodowy
- chorąży
- sędzia ziemski
- stolnik
- podczaszy
- podsędek (w Prusach Królewskich zastępowany przez ławnika)
- podstoli
- cześnik
- łowczy
- wojski większy
- pisarz ziemski
- miecznik
- wojski mniejszy
- skarbnik
- burgrabia (ostatni w hierarchii województwa krakowskiego)
- horodniczy (ostatni w hierarchii województw wschodnich Rzeczypospolitej)
Na Litwie hierarchia urzędów zaczynała się od derewniczych.