Urszula Katarzyna Bokum

Urszula Katarzyna Bokum

Urszula Katarzyna Bokum, znana również jako von Altenbockum, urodziła się 25 listopada 1680 roku w Warszawie, a zmarła 4 maja 1743 roku w Dreźnie. Była żoną wojewody krakowskiego Jerzego Dominika Lubomirskiego, a następnie księcia Ludwika Wirtemberskiego. W latach 1702-1704 pełniła rolę metresy króla Augusta II Mocnego.

Życie

Urszula była najmłodszą córką podstolego litewskiego Jana Henryka Bokuma i Konstancji Tekli Branickiej. Po poślubieniu znacznie starszego Lubomirskiego, zwróciła uwagę Augusta II, co doprowadziło do jej zostania jego kochanką. Po uzyskaniu rozwodu przez Lubomirskiego, Urszula stała się pierwszą oficjalną metresą króla. W 1704 roku urodziła syna, Jana Jerzego Kawalera Saskiego, który został uznany przez Augusta.

W tym samym roku otrzymała tytularną godność księżnej cieszyńskiej. Mimo początkowego zainteresowania ze strony króla, wkrótce straciła jego uwagę na rzecz hrabiny Cosel, co skłoniło ją do wyjazdu do nowo nabytego majątku w Hoyerswerdzie. Tam zyskała reputację gospodyni.

Po pewnym czasie Urszula wróciła na dwór w Dreźnie i w 1722 roku poślubiła księcia Fryderyka Ludwika Wirtemberskiego. Mimo sprzeciwu rodziny męża, zachowała tytuł księżnej wirtemberskiej aż do końca życia. Po śmierci Augusta II opuściła dwór na stałe.

Urszula zmarła w wieku 62 lat i została pochowana w kościele jezuitów w czeskich Litomierzycach.