Urban VI
Urban VI, właściwie Bartolomeo Prignano, był papieżem od 8 kwietnia 1378 do 15 października 1389. Urodził się około 1318 roku w Neapolu. Przed wyborem na papieża był arcybiskupem Acerenzy i Bari oraz kierownikiem kancelarii papieskiej.
Wybór na papieża
Po śmierci papieża Grzegorza XI, podczas konklawe w Rzymie, wybuchły protesty, w których domagano się wyboru Włocha. Kardynałowie, pod wpływem demonstracji, jednogłośnie wybrali Prignano na papieża, który przyjął imię Urban VI. Był on ostatnim papieżem, który nie był członkiem kolegium kardynalskiego w momencie wyboru.
Pontyfikat
Pontyfikat Urbana VI charakteryzował się niepopularnością wśród duchowieństwa i mieszkańców Rzymu. Był znany z agresywnego stylu rządzenia i planów reformy Kurii Rzymskiej. W odpowiedzi na propozycje powrotu do Awinionu, Urban zagroził mianowaniem większej liczby włoskich kardynałów, co doprowadziło do uznania jego wyboru przez część kardynałów za nieważny. Wkrótce wybrali oni Roberta z Genewy na antypapieża Klemensa VII.
Obaj papieże zaczęli rozsyłać listy do europejskich władców, zapewniając o swojej legitymacji. Konflikt doprowadził do walk w Państwie Kościelnym, w tym do bitwy pod Marino, w której wojska Urbana pokonały armię Klemensa, zmuszając antypapieża do ucieczki do Awinionu. Te wydarzenia zainicjowały wielką schizmę zachodnią.
Ostatnie lata i śmierć
Po ucieczce Klemensa, walki w Państwie Kościelnym trwały. Urban VI ekskomunikował królową Neapolu, Joannę I, co doprowadziło do konfliktu z królem Karolem III. W odpowiedzi na działania Urbana, Karol opracował plan ustanowienia rady regencyjnej. Urban, dowiedziawszy się o tym, uwięził i torturował sześciu kardynałów, co skutkowało jego oblężeniem w Nocerze. Udało mu się uciec, jednak po powrocie do Rzymu był osamotniony i zmarł 15 października 1389, prawdopodobnie na skutek otrucia.
W czasie jego pontyfikatu, 15 lutego 1386, Władysław II Jagiełło przyjął chrzest, co zapoczątkowało chrystianizację Litwy.
Bibliografia
- Urban VI – dokumenty w bibliotece Polona
