UML – Zunifikowany Język Modelowania
UML (Unified Modeling Language) to pół-formalny język modelowania stworzony przez Grady’ego Boocha, Jamesa Rumbaugha oraz Ivar Jacobsona. Służy do opisywania i modelowania systemów, w tym systemów informatycznych oraz procesów biznesowych. UML jest często wykorzystywany w połączeniu z graficznymi reprezentacjami, gdzie elementy modelu są przedstawiane na diagramach.
Historia UML
Modelowanie obiektowe zyskało popularność w latach 70. XX wieku, a w latach 90. istniało wiele metod obiektowych, co utrudniało ich zastosowanie. W połowie lat 90. Booch, Rumbaugh i Jacobson połączyli siły, aby stworzyć zunifikowany język modelowania. W 1996 roku powstała wersja 0.9 UML, a w 1997 roku język został przekazany do rozwoju organizacji OMG. Od tego czasu wydano wiele wersji, w tym UML 2.0 w 2005 roku oraz UML 2.5.1, która jest najnowsza.
Metody i ich zastosowanie
UML nie jest metodą samą w sobie, lecz współpracuje z różnymi obiektowymi metodami rozwoju oprogramowania. Z biegiem czasu powstały nowe metody oparte na UML, takie jak metoda abstrakcji czy rozwój systemów dynamicznych.
Diagramy UML
UML 2.2 wprowadza 14 głównych diagramów oraz 3 diagramy abstrakcyjne. Oto przykłady diagramów w UML:
Diagramy struktur
- Klas (Class Diagram)
- Obiektów (Object Diagram)
- Komponentów (Component Diagram)
- Wdrożenia (Deployment Diagram)
Diagramy zachowań
- Czynności (Activity Diagram)
- Przypadków użycia (Use Case Diagram)
- Maszyny stanów (State Machine Diagram)
- Interakcji (Interaction Diagram)
Użycie UML w praktyce
W praktyce nie wykorzystuje się wszystkich diagramów UML. Zazwyczaj projektowanie systemów informatycznych rozpoczyna się od diagramów:
- Przypadków użycia
- Sekwencji
- Klas
- Czynności
UML znajduje również zastosowanie w modelowaniu architektury korporacyjnej, choć coraz częściej zastępowany jest przez język ArchiMate.
Narzędzia UML
Do pracy z UML stosuje się narzędzia CASE, które umożliwiają inżynierię w przód i wstecz w kontekście programowania obiektowego.
