Umysł reaktywny w scjentologii
Umysł reaktywny w scjentologii to część umysłu, która działa na zasadzie bodziec-reakcja. Jego funkcjonowanie jest pozostałością po przodkach zwierzęcych, mającą na celu regulację zachowań w sytuacjach zagrożenia. Umysł reaktywny nie podlega naszej woli i aktywuje się w momentach restymulacji.
W czasie restymulacji umysł reaktywny „włącza” się, co prowadzi do ograniczenia działania umysłu analitycznego. To zjawisko może zmusić osobę do działania na podstawie zapisanych w umyśle reaktywnym „engramów”. Przykładem może być stan niepoczytalności, który występuje podczas popełniania przestępstwa.
Engramy i ich znaczenie
Engramy to zapisy w umyśle reaktywnym, które powstają w wyniku bolesnych przeżyć lub sytuacji zagrażających życiu. Kluczowymi warunkami powstawania engramu są:
- Obecność bólu lub silnego stresu.
- Ograniczenie świadomości w chwili zdarzenia.
Restymulacja
Restymulacja to proces, w którym „program” zawarty w engramie jest aktywowany przez bodźce z otoczenia, podobne do tych, które wystąpiły w czasie powstawania engramu. To zjawisko może prowadzić do nieświadomego powtarzania reakcji zapisanych w umyśle reaktywnym.
Podsumowując, umysł reaktywny jest istotnym aspektem scjentologii, który wpływa na nasze zachowanie w sytuacjach kryzysowych, aktywując zapisane w nim engramy w odpowiedzi na bodźce zewnętrzne.
