„`html
Umiarkowana Partia Koalicyjna
Umiarkowana Partia Koalicyjna (szw. Moderata samlingspartiet, w skrócie Moderaterna) to szwedzka partia liberalno-konserwatywna, założona w 1904 roku. Początkowo była ugrupowaniem konserwatywnym i nacjonalistycznym, sprzeciwiającym się powszechnemu prawu wyborczemu oraz prawom pracowniczym.
Historia
Na początku istnienia partia dążyła do przywilejów dla wyższych klas społecznych. W 1928 roku osiągnęła najwyższy wynik wyborczy, zdobywając 28% głosów. Od 1934 roku pełniła rolę głównej partii opozycyjnej, a w 1938 roku zmieniła nazwę na Narodowa Organizacja Prawicy, współpracując z socjaldemokratami w czasie II wojny światowej.
W 1970 roku pod przywództwem Gösta Bohmana partia zaczęła ewoluować w kierunku liberalnym. W 1991 roku Carl Bildt poprowadził ugrupowanie do zwycięstwa, tworząc koalicję rządową, która jednak utraciła większość w 1994 roku. Kolejni liderzy, Bo Lundgren oraz Fredrik Reinfeldt, zmieniali sytuację partii, a po rządach Reinfeldta w latach 2006-2015, Anna Kinberg Batra została pierwszą kobietą na czele partii.
Liderzy partyjni
- Gustaf Fredrik Östberg (1904–1905)
- Axel Svedelius (1905–1906)
- Hugo Tamm (1907)
- Gustaf Fredrik Östberg (1908–1912)
- Arvid Lindman (1912–1917)
- Olof Jönsson i Hov (1917)
- Arvid Lindman (1917–1935)
- Gösta Bagge (1935–1944)
- Fritiof Domö (1944–1950)
- Jarl Hjalmarson (1950–1961)
- Gunnar Heckscher (1961–1965)
- Yngve Holmberg (1965–1970)
- Gösta Bohman (1970–1981)
- Ulf Adelsohn (1981–1986)
- Carl Bildt (1986–1999)
- Bo Lundgren (1999–2003)
- Fredrik Reinfeldt (2003–2015)
- Anna Kinberg Batra (2015–2017)
- Ulf Kristersson (2017–obecnie)
Poparcie w wyborach
Umiarkowana Partia Koalicyjna uczestniczy w wyborach do Riksdagu oraz Parlamentu Europejskiego, gdzie regularnie zdobywa poparcie społeczności szwedzkiej.
„`