„`html
Ulica Bagno w Warszawie
Ulica Bagno znajduje się w dzielnicy Śródmieście w Warszawie. Jej historia sięga XVIII wieku, kiedy to powstała na terenach po osuszonych mokradłach. W 1770 roku nadano jej oficjalną nazwę, która odzwierciedlała charakterystykę topograficzną tego obszaru. Przed II wojną światową ulica łączyła plac Grzybowski z ulicą Świętokrzyską.
Historia
Pierwotnie ulica była częścią ciągu ulic Wiejskiej, Brackiej i Zgoda, a w jej rejonie miała źródła rzeka Bełcząca. Od połowy XIX wieku do II wojny światowej funkcjonowało tam targowisko z antykami i żelastwem, znane jako Pociejów. Ulica zamieszkiwana była głównie przez ludność żydowską.
W listopadzie 1940 roku ulica została w całości włączona w granice warszawskiego getta. W marcu 1941 roku parzysta strona ulicy została wyłączona z tego obszaru, a mur getta przesunięto na jej środek. W 1962 roku podjęto decyzję o wyburzeniu zabudowy ulicy, a w jej miejsce powstało osiedle mieszkaniowe Grzybów I. Zmiany w infrastrukturze miały miejsce również w 1965 roku, kiedy ulica stała się ślepym zaułkiem od placu Grzybowskiego do ulicy Zielnej.
W czasach PRL ulica Bagno była znana jako centrum nielegalnego handlu walutami, a zamieszkujący ją cinkciarze spotykali się w lokalnych kawiarniach. W 2005 roku wylot ulicy w stronę ulicy Zielnej został włączony w podcień nowego biurowca w kompleksie Centrum Zielna.
Ważniejsze obiekty
- Kościół Wszystkich Świętych
W kulturze
- W powieści Zły Leopolda Tyrmanda ulica Bagno była miejscem, gdzie znajdowały się magazyny Spółdzielni Pracy „Woreczek”, używane jako przykrywka dla przestępczej organizacji.
- Ulica pojawia się również w komedii Miś Stanisława Barei.
Przypisy
Ulica Bagno jest istotnym punktem na mapie Warszawy, nie tylko z uwagi na swoją historię, ale również na kulturowe znaczenie w literaturze i filmie.
„`
