Ulf Andersson
Ulf Andersson (ur. 27 czerwca 1951 w Västerås) to szwedzki arcymistrz szachowy, znany z solidnego stylu gry oraz licznych osiągnięć w turniejach międzynarodowych.
Kariera szachowa
W 1969 roku Andersson zdobył tytuł indywidualnego mistrza Szwecji, a w 1972 roku otrzymał tytuł arcymistrza jako drugi Szwed w historii, po Gideonie Ståhlbergu. W ciągu swojej kariery odniósł wiele sukcesów, w tym:
- Zwycięstwa w turniejach w Cienfuegos (1974, 1975), Belgradzie (1977), Hastings (1978-1980), Londynie (1980, 1982), Turynie (1982), Rzymie (1985, 1986), Reggio Emilii (1986) oraz Pampelunie (1997/98).
- Remis w sześciopartiowym meczu z Michaiłem Talem w 1983 roku.
- Udział w meczach reprezentacji świata przeciwko ZSRR, gdzie przegrał z Anatolijem Karpowem w 1984 roku.
W latach 80. wielokrotnie plasował się w pierwszej dziesiątce światowego rankingu FIDE, osiągając najwyższy ranking 2640. Uczestniczył w czterech turniejach międzystrefowych, osiągając różne wyniki. W dwóch przypadkach brał udział w mistrzostwach świata systemem pucharowym, odpadając w drugiej rundzie.
Styl gry
Andersson znany jest z solidnego, lecz mało efektownego stylu gry. Większość jego partii kończy się remisem, co sprawia, że rzadko przegrywa, ale i niewiele wygrywa. Uznawany jest za jednego z najlepszych specjalistów w grze końcowej, zwłaszcza w tzw. „wieżówkach”. Jego technika realizacji przewag pozycyjnych jest wysoko ceniona.
Osiągnięcia w szachach korespondencyjnych
Andersson odniósł również sukcesy w szachach korespondencyjnych, zajmując drugie miejsce na liście rankingowej ICCF w styczniu 2007 roku z wynikiem 2737 punktów. W 2010 roku klasyfikowany był jako zawodnik nieaktywny.
Ranking
Najwyższy ranking w grze klasycznej osiągnął 1 stycznia 1997 roku, zajmując 17-18 miejsce na świecie z wynikiem 2655 punktów. Dwukrotnie plasował się na 4. miejscu światowej listy rankingowej w 1983 roku.
Podsumowanie
Ulf Andersson to wybitny szwedzki szachista, który zdobył wiele nagród w turniejach oraz wyróżnia się solidnym stylem gry. Jego osiągnięcia w szachach klasycznych i korespondencyjnych potwierdzają jego status jako jednego z czołowych graczy w historii szachów.
