Ukraińcy – Naród Słowiański
Ukraińcy, znani również jako Rusini, to naród słowiański zamieszkujący głównie Ukrainę oraz inne kraje Europy Wschodniej, takie jak Rosja, Białoruś, Polska, Słowacja i Mołdawia. Należą do grupy Słowian wschodnich, obok Białorusinów i Rosjan. Ich korzenie sięgają plemion zamieszkujących południową część Rusi Kijowskiej.
Liczebność
Na całym świecie żyje około 46 milionów Ukraińców, z czego około 36 milionów mieszka na Ukrainie. W diasporze można znaleźć około 7 milionów Ukraińców, według niektórych źródeł ich liczba sięga 11 milionów.
Nazwa i Historia
Nazwa „Ukraińcy” pojawiła się w drugiej połowie XIX wieku jako sprzeciw wobec ideologii Imperium Rosyjskiego, które określało Rusinów jako Małorusów. Termin „ukraina” odnosił się pierwotnie do „pogranicza” i został oficjalnie użyty w 1590 roku.
Pierwszym dziełem w języku ukraińskim była Eneida Iwana Kotlarewskiego z 1798 roku. Na przełomie XIX i XX wieku Mychajło Hruszewski w swoim dziele Historia Ukrainy-Rusi popularyzował termin „Ukrainiec” w kontekście społecznym i politycznym.
Wyznania na Ukrainie
Dominującym wyznaniem na Ukrainie jest prawosławie, z dwoma głównymi strukturami: Kościołem Prawosławnym Ukrainy oraz Ukraińskim Kościołem Prawosławnym Patriarchatu Moskiewskiego. W zachodniej części kraju obecny jest również Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego, a także inne wyznania, takie jak protestantyzm i judaizm.
Geneza i Historia
W XIX wieku Ukraińcy zaczęli identyfikować się jako odrębna grupa etniczna, co miało miejsce w kontekście ogólnych ruchów narodowych w Europie. W 1910 roku w Austro-Węgrzech mieszkało blisko 4 miliony Ukraińców, a w 1897 roku w Imperium Rosyjskim ich liczba wynosiła ponad 22 miliony.
I Wojna Światowa i Niepodległość
Po I wojnie światowej, na skutek rozpadu Imperium Rosyjskiego i Austro-Węgier, powstały dwa niepodległe państwa ukraińskie: Ukraińska Republika Ludowa i Zachodnioukraińska Republika Ludowa. Zachodnioukraińska Republika Ludowa zniknęła w 1919 roku po wojnie polsko-ukraińskiej, a Ukraińska Republika Ludowa została uznana przez Polskę w 1920 roku. Ostatecznie granice wschodniej Galicji zostały ustalone przez Radę Ambasadorów w 1923 roku, potwierdzając polską suwerenność nad tym terenem.
