Twierdzenie Steinera
Twierdzenie Steinera opisuje związek momentu bezwładności bryły, powierzchni lub linii względem dowolnej osi i osi równoległej przechodzącej przez środek masy. Zostało sformułowane przez Jakoba Steinera.
Moment bezwładności bryły sztywnej względem dowolnej osi można wyrazić wzorem:
- – moment bezwładności względem osi przechodzącej przez środek masy,
- – moment bezwładności względem osi równoległej,
- – odległość między osiami,
- – masa bryły.
W przypadku stałej gęstości, analogami masy są objętość bryły, pole powierzchni lub długość linii. Kluczowym wnioskiem jest, że moment bezwładności osiąga najmniejszą wartość dla osi przechodzącej przez środek masy.
Dla tensora momentu bezwładności
Twierdzenie Steinera można również zastosować do tensora momentu bezwładności. W tej ogólnej formie zależność jest następująca:
- – składowa tensora momentu bezwładności w punkcie A,
- – składowa w środku masy,
- – odległość między punktem a środkiem masy,
- – masa bryły,
- – delta Kroneckera.
Dowód
Rozpoczynając od całkowitej masy bryły oraz warunku, że r jest liczone w układzie środka masy, możemy zdefiniować:
Obliczając moment bezwładności w punkcie , otrzymujemy:
Podsumowanie
Twierdzenie Steinera jest fundamentalnym narzędziem w mechanice bryły sztywnej, umożliwiającym obliczenie momentów bezwładności dla różnych osi, co jest istotne w wielu zastosowaniach inżynieryjnych i fizycznych.