Twierdza Toruń – pruska twierdza fortowa z II połowy XIX wieku, zbudowana z funduszy pozyskanych po wojnie francusko-pruskiej.
Historia
Po kongresie wiedeńskim władze pruskie zaczęły przekształcać Toruń w twierdzę nadgraniczną.
Budowa fortyfikacji
W latach 1828–1833 zbudowano Fort św. Jakuba, mający chronić miasto od strony wschodniej. W latach 1863–1866 powstał również Fort Kolejowy, zabezpieczający linię kolejową do Kutna.
Rozbudowa
W 1909 roku rozpoczęto budowę lotniska. Twierdza pierścieniowa została zainicjowana na mocy rozporządzenia pruskiego sztabu generalnego w 1872 roku. Budowa rozpoczęła się na przełomie 1877 i 1878 roku i trwała siedem lat. W tym czasie oddano do użytku m.in. forty I, II, III, IV, V, VI, VII.
Po I wojnie światowej
Podczas I wojny światowej twierdza nie była oblegana. Wojska pruskie, wycofując się, zniszczyły wyposażenie fortów, co ograniczyło ich wartość bojową. Po wojnie fortami zajęło się wojsko polskie, adaptując je na cele koszarowe i magazynowe.
Forty
Twierdza Toruń składa się z wielu fortów, które odgrywały kluczową rolę w obronie miasta.
Twierdza Toruń jest przykładem pruskiej architektury fortecznej, stanowiąc ważny element historii regionalnej oraz militarnej.
