Tunelowanie Josephsona
Tunelowanie Josephsona to zjawisko fizyczne, które zostało postulowane przez Briana Josephsona w 1962 roku, a potwierdzone eksperymentalnie w 1963 roku. Polega na tunelowaniu par Coopera pomiędzy dwoma nadprzewodnikami na granicy złącza nadprzewodnik-izolator-nadprzewodnik lub nadprzewodnik-obszar normalny-nadprzewodnik.
Nadprzewodniki są rozdzielone cienką warstwą dielektryka lub metalu nienadprzewodzącego o grubości nanometrów. Natężenie prądu w złączu opisuje pierwsze prawo Josephsona:
- ,
gdzie φ to różnica faz funkcji falowych par Coopera, a I1 jest parametrem zależnym od temperatury i pola magnetycznego.
W przypadku przyłożenia napięcia na złączu, faza zmienia się zgodnie z drugim prawem Josephsona:
- ,
gdzie to stała Diraca, a to ładunek elementarny.
Zastosowania Efektu Josephsona
Efekt Josephsona ma wiele zastosowań, w tym:
- Pomiary bardzo słabych pól magnetycznych (np. magnetokardiografia).
- Detekcja i przemiana częstotliwości mikrofalowych.
- Bolometria i termometria szumowa.
- Realizacja wzorca jednostki napięcia.
Elementy wykorzystujące zjawisko Josephsona działają na zasadzie efektu Meissnera, gdzie pole magnetyczne generowane przez prąd w jednym nadprzewodniku może zniszczyć stan nadprzewodzący w drugim. Charakteryzują się one krótkim czasem przełączenia i niskim poborem mocy, co sprawia, że są odpowiednikami tranzystorów w złożonych układach scalonych, przyspieszając przekazywanie sygnałów poprzez tunelowanie elektronów.
Wyzwania i Przyszłość
Głównym wyzwaniem w szerokim zastosowaniu złącz Josephsona jest konieczność pracy w bardzo niskich temperaturach. Jednakże, z uwagi na ich dużą szybkość (nawet stukrotnie szybsze od tradycyjnych elementów krzemowych), trwają prace nad ich rozwojem i zastosowaniem w technologii.
Podsumowanie
Tunelowanie Josephsona to kluczowe zjawisko w nadprzewodnictwie, mające szerokie zastosowanie w nowoczesnych technologiach, mimo istniejących ograniczeń związanych z temperaturą pracy.